Вяча (рака)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Вяча.

Вяча — рака ў Лагойскім і Мінскім раёнах Беларусі, колішні прыток Свіслачы (басейн Дняпра), упадае ў Заслаўскае вадасховішча.

Вяча
Характарыстыка
Даўжыня	40 км
Басейн	297 км²
Вадацёк
Выток
• Каардынаты	54°11′27″ пн. ш. 27°39′07″ у. д.HGЯO
Вусце	Заслаўскае вадасховішча
• Каардынаты	53°59′53″ пн. ш. 27°26′56″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Свіслач → Бярэзіна → Дняпро → Чорнае мора
Краіна	Беларусь
Рэгіён	Мінская вобласць
Раёны	Лагойскі раён, Мінскі раён
выток вусце
— выток, — вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Назва

Назва Вяча балцкага паходжання. Адпачатная балцкая форма гідроніма — *Ventė.

Гідранімічныя аналагі — назвы літоўска-латвійскай ракі Вэнта, дзвінскага прытоку ракі Вята.

Згодна з К. Бугам, які аб’ядноўваў тры згаданыя гідронімы ў адно гняздо, назва Вячы ад балцкага кораня vent- «гнуцца; гнуць» і значыць «Звілістая (рака)»^[1].

Гідраграфія

Даўжыня 40 км. Вадазбор 297 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 0,8 м³/с. Агульнае падзенне 80 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 2 ‰.

Пачынаецца на паўночны захад ад в. Селішча Лагойскага раёна, цячэ па Мінскім узвышшы, упадае ў Заслаўскае вадасховішча каля в. Сёмкава Мінскага раёна. Даліна трапецападобная, шырынёй 200—300 м. Схілы спадзістыя і ўмерана стромкія, вышыня іх каля 2,5 м. Берагі нізкія, спадзістыя. Пойма шырынёй 50—100 м. Рэчышча звілістае, ад вусця на 13 км каналізавана і часткова абвалавана. Шырыня ракі ў межань 4—8 м.

На рацэ вадасховішча Вяча, зоны адпачынку Вяча і Мінскае мора.

Зноскі

1. K. Būga. Rinktiniai raštai. T. 3. Vinius, 1961. C. 243—244.