Віленскі павет (Расійская імперыя)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Віленскі павет.

Віленскі павет (руск.: Виленский уезд) — адміністрацыйная адзінка ў складзе Віленскай, Літоўскай і Літоўска-Віленскай губерняў, якая існавала ў 1795—1920 гадах. Цэнтр — горад Вільня.

Віленскі павет
Герб Сцяг
Краіна	Расійская імперыя
Уваходзіць у	Віленская губерня (1795—1797) Літоўская губерня (1797—1801) Віленская губерня (1801—1920)
Адміністрацыйны цэнтр	Вільня
Дата ўтварэння	1795
Насельніцтва	3 633 000 чал.
Плошча	6 200 км²

Адміністрацыйны падзел

У 1913 годзе ў павеце было 18 валасцей: Быстрыцкая, Варнянская, Гедройцкая, Гелванская, Ільінская, Маляцкая, Меешагольская, Міцкунская, Мусніцкая, Неменчынская, Падбярэзская, Рудамінская, Рукойнская, Рэшанская, Салечніцкая (цэнтр — мястэчка Малыя Салечнікі), Шырвінцкая, Шумская, Янішская.

Насельніцтва

Па дадзеных перапісу 1897 года ў павеце пражывала 363,3 тыс. чал. У тым ліку беларусы — 25,8%; яўрэі — 21,3%; літоўцы — 20,9%; палякі — 20,1%; рускія — 10,4%. У павятовым горадзе Вільні пражывала 154532 чал.^[1]

Ураднікі павета

• Віленскія павятовыя маршалкі

Зноскі

1. Дэмаскоп Weekly — Дадатак. Даведнік статыстычных паказчыкаў