Вітольд Лютаслаўскі

Вітольд Роман Лютаслаўскі (польск.: Witold Roman Lutosławski; 25 студзеня 1913, Варшава — 7 лютага 1994, Варшава) — польскі кампазітар, дырыжор. Член многіх музычных акадэмій, ганаровы доктар некалькіх універсітэтаў. Адзін з найбуйнейшых польскіх кампазітараў XX стагоддзя.

Вітольд Лютаслаўскі
польск.: Witold Lutosławski
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	25 студзеня 1913(1913-01-25)[1][2][…]
Месца нараджэння	Варшава, Царства Польскае
Дата смерці	7 лютага 1994(1994-02-07)[1][2][…] (81 год)
Месца смерці	Варшава, Варшаўскае сталічнае ваяводства, Польшча[3]
Месца пахавання	Старыя Павонзкі[4]
Краіна	Польшча
Альма-матар	Музычны ўніверсітэт імя Фрэдэрыка Шапена Stefan Batory Gymnasium and Lyceum[d]
Музычная дзейнасць
Педагог	Witold Maliszewski[d]
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, музыказнавец, піяніст
Інструменты	скрыпка і фартэпіяна
Жанры	Deutsche Grammophon[d]
Грамадская дзейнасць
Член у	Акадэмія мастацтваў ГДР[d] Берлінская акадэмія мастацтваў Баварская акадэмія прыгожых мастацтваў[d] Сербская акадэмія навук і мастацтваў Саюз польскіх кампазітараў[d] Акадэмія прыгожых мастацтваў[d]
Узнагароды	прэмія Гердэра[d] (1967) прэмія Леоні Сонінг[d] (1967) залаты медаль Каралеўскага філарманічнага таварыства[d] (1986) ганаровы доктар Дарэмскага ўніверсітэта[d] (1983) ганаровы доктар Ягелонскага ўніверсітэта[d] (1984) ганаровы доктар Варшаўскага ўніверсітэта[d] (1973) ганаровы доктар Кембрыджскага ўніверсітэта[d] (1987) прэмія Сібеліуса[d] (1973) прэмія Кіёта ў галіне мастацтваў і філасофіі[d] (1993) прэмія Эрнста фон Сіменса[d] (1983) прэмія Гравемаера[d] (1985) honorary doctor of the University of Strasbourg-II[d] (9 студзеня 1992) Honorary Member of the International Society for Contemporary Music[d]
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Музычная творчасць

Скончыў Варшаўскую кансерваторыю па класе фартэпіяна (1936) і кампазіцыі (1937). У 1932—1955 гадах выступаў як піяніст, з 1935 года і дырыжор з выкананнем уласных твораў.

У 1940-я гады працаваў у кірунку, блізкім да неакласіцызму (1-я сімфонія, 1947), сінтэзаваў яго стылістычныя рысы з народным ладавым мысленнем («Сілезскі трыпціх», 1951; «Канцэрт для аркестра», 1954). З пачатку 1960-х гадоў выкарыстоўваў свабодна трактаваную 12-тонавую серыю («Жалобная музыка» памяці Б. Бартака, 1960), абмежаваную, ці кантраляваную, алеаторыку («Венецыянскія гульні», 1960; «З паэмы Анры Мішо», 1963; струнны квартэт, 1964; 2-я сімфонія, 1967; «Кніга для аркестра», 1968). Музыку 1970—80-х гадоў вызначаюць павелічэнне эмацыянальнага дыяпазону, жанравая канкрэтнасць (Канцэрт для габоя, арфы і 11 струнных, 1980; "Дыялог для скрыпкі з аркестрам «Chain II», 1985).

Грамадская дзейнасць

З 1959 года — віцэ-прэзідэнт Міжнароднага таварыства музычнага выхавання (ISME), у 1965—69 — Міжнароднага таварыства сучаснай музыкі.

Прэміі і ўзнагароды

Першыя прэміі Міжнароднай трыбуны кампазітараў ЮНЕСКА 1959, 1964, 1968, 1985, прэміі Міжнароднага музычнага савета пры ЮНЕСКА 1983, 1985. Дзяржаўныя прэміі Польшчы 1952, 1955, 1964, 1978.

Зноскі

1. Witold Lutoslawski // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Witold Lutoslawski // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812'></a>
3. Deutsche Nationalbibliothek Record #118575465 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
4. Find a Grave — 1996. Праверана 5 жніўня 2024.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056'></a>