Віцебскі павет (Вялікае Княства Літоўскае)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Віцебскі павет.

Ві́цебскі паве́т — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Віцебскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Сталіцай павета быў горад Віцебск.

Віцебскі павет
Сцяг
Краіна	Рэч Паспалітая
Уваходзіць у	Віцебскае ваяводства (1508—1772)
Адміністрацыйны цэнтр	Віцебск
Насельніцтва	гл. Насельніцтва
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Віцебскі павет уваходзіла тэрыторыя Віцебскага гродавага, Веліжскага, Суражскага, Усвяцкага^[1] і Азярышчанскага старостваў і прылеглыя прыватнаўласніцкія маёнткі.

Асноўныя падзеі

• Канец XIV ст.: утварыўся па скасаванні Віцебскага княства.^[2]
• 1508: увайшоў у склад Віцебскага ваяводства.
• 1514: паўночная частка павета з Веліжам і Жыжэцам адышла да Масквы.
• 1565/66: у выніку адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформы, як і іншыя вялікалітоўскія паветы, атрымаў удакладненыя межы.
• 1582: па заканчэнні Лівонскай вайны ў склад павета вярнулі Веліжскую воласць.^[3]

Ваеннае ліхалецце прычыніла павету моцнае спусташэнне. Колькасць дымоў скарацілася на 59 %^[4].

• 1772: у выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай апынуўся ў складзе Расійскай імперыі.

Насельніцтва

На сярэдзіну XVII ст. колькасць насельніцтва павета складала 80 280 чал.^[5]

Урадоўцы

Мясцовая шляхта абірала двух паслоў на вальны сойм і двух дэпутатаў у Трыбунал ВКЛ.

Гл. таксама

• Віцебскі павет (Расійская імперыя)
• Віцебскі раён