Галіна Антонаўна Войцік

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Войцік.

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Луцкевіч.

Галіна Антонаўна Войцік, па мужу Луцкевіч (1 ліпеня 1927(1927-07-01) — 13 жніўня 2007(2007-08-13)) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг, перакладчык.

Галіна Антонаўна Войцік
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1 ліпеня 1927(1927-07-01)
Дата смерці	13 жніўня 2007(2007-08-13) (80 гадоў)
Бацька	Антон Іванавіч Войцік
Маці	Зоська Верас
Муж	Лявон Антонавіч Луцкевіч
Альма-матар	Віленская беларуская гімназія Віленскі ўніверсітэт
Месца працы	Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы Акадэмія асветы ўніверсітэта Вітаўта Вялікага
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	публіцыстка, філолаг, педагог
Мова твораў	беларуская

Біяграфія

Нарадзілася 1 ліпеня 1927 года ў сям’і Антона Войціка (1898—1948), беларускага журналіста і перакладчыка, і Зоські Верас (1892—1991), беларускай пісьменніцы і грамадскай дзеячкі.

Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. У 1950 годзе скончыла Віленскі ўніверсітэт. У 1949—1954 гадах працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954—1957 і 1961—1986 гадах — у Віленскім педагагічным інстытуце.

Памерла 13 жніўня 2007 года^[1].

Творчасць

Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар’ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).

Зноскі