Антон Іванавіч Войцік

Антон Іванавіч Войцік (псеўданім: А. Войніч; 1898, в. Вярэнькі Параф’янаўскай воласці Вілейскага павета Віленскай губерні — 28 сакавіка 1948) — беларускі журналіст, рэдактар , перакладчык. Муж Зоські Верас.

Антон Іванавіч Войцік
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1898
Месца нараджэння	Вярэнькі, Вілейскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	28 сакавіка 1948(1948-03-28)
Пахаванне	Панарскія могілкі[d]
Жонка	Зоська Верас
Дзеці	Галіна Антонаўна Войцік
Месца працы	Сялянская праўда
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	журналіст, рэдактар, перакладчык

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Войцік.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1898 годзе ў в. Вярэнькі Вілейскага павета Віленскай губерні.

З 17 гадоў працаваў рабочым ва Украіне, у рыбалоўнай арцелі ў Саратаве. Удзельнік Першай сусветнай вайны. У 1918—1923 гадах — арганізатар спажывецкіх кааператываў у Параф’янаўскай воласці, беларускі агітатар падчас выбарчай кампаніі ў Сойм 1922 года.

З 1924 года — у Вільні як журналіст, затым — рэдактар газеты «Сялянская праўда». Арыштаваны польскай дэфензівай у 1924 годзе пасля выдання 50-га нумару газеты. Віленскім акруговым судом прыгавораны да двух гадоў турмы. Сядзеў у Лукішскай турме ў Вільні. У зняволенні перакладаў на беларускую мову з рускай і ўкраінскай моваў апавяданні і навукова-папулярныя нарысы, потым апублікаваныя ў часопісе «Заранка». У рукапісе захаваўся пераклад аповесці К. Гамсуна «Голад». У 1930 і 1936 гадах падвяргаўся судоваму праследу як выдавец беларускіх адрыўных календароў.

Пасля Другой сусветнай вайны ў Літоўскай ССР быў кіраўніком рэспубліканскага аддзела Саюздруку. У Цэнтральным дзяржаўным архіве Літвы захоўваюцца дзве судовыя справы Войціка.

Памёр 28 сакавіка 1948 года. Пахаваны ў Вільні на Панарскіх могілках^[1].

Зноскі

1. Войцік 2002.