Гвіянскае нагор’е

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гвіяна (значэнні).

Гвіянскае нагор’е або Гвіянскае пласкагор’е — гарыстае пласкагор’е, даўжынёй каля 1930 км і вышынёй 300—1000 м, якое знаходзіцца на поўначы Паўднёвай Амерыкі, паміж басейнамі рэк Арынока і Амазонка, і берагавой Гвіянскай нізінай. Тэрыторыя пласкагор’я падзелена паміж Венесуэлай, Гаянай, Сурынамам, Французскай Гвіянай і Бразіліяй. Горы Пакарайма, найвышэйшая вяршыня — гара Рарайма (вышыня 2810 м) на мяжы Венесуэлы, Бразіліі і Гаяны, фармуюць вышэйшую частку пласкагор’я.

Гвіянскае нагор’е
Гара Рарайма на мяжы Бразіліі, Венесуэлы і Гаяны
5°08′36″ пн. ш. 60°45′45″ з. д.HGЯO
Краіна	Венесуэла
Найвышэйшы пункт	м
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Межы Гвіянскага шчыта

Геалагічна Гвіянское нагор’е — шчыт, складзены з дакембрыйскіх парод, падобных з Бразільскім нагор’ем. Яно складаецца з шырокіх плато старажытных крышталічных скал, пакрытых геалагічна нядаўнім пясчанікам і пластом лавы. Плато паднімаюцца адно за адным у выглядзе каласальных лесвіц з прыступкамі, якія дасягаюць сотняў метраў. Шматлікія рэкі (напр.рака Карантэйн), якія сілкуюцца вялікай колькасцю ападкаў, пачынаюцца ў пласкагор’і і сцякаюць з яго краёў, ствараючы глыбокія каньёны і вадаспады. 979-метровы вадаспад Анхель у Венесуэле — найвышэйшы вадаспад у свеце.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гвіянскае нагор’е