Георгій Паўлавіч Вінаградаў

савецкі спявак (лірычны тэнар), заслужаны артыст РСФСР From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Георгій Паўлавіч Вінаградаў (3 (16) лістапада 1908, Казань11 лістапада 1980(1980-11-11), Масква) — савецкі спявак (лірычны тэнар), заслужаны артыст РСФСР (1949, пазбаўлены звання ў 1951, адноўлены ў званні пасмяротна (1980-я)).

Хуткія факты Георгій Паўлавіч Вінаградаў, Дата нараджэння ...
Remove ads

Біяграфія

Нарадзіўся 3 (16) лістапада 1908 года ў Казані.

З 1937 года — саліст Усесаюзнага радыё. Папулярнасць Вінаградава пачала расці пасля таго, як у студзені 1939 гады ён узяў прызавое месца на I Усесаюзным конкурсе вакалістаў.

Пасля гэтага ў 1939 году стаў салістам у Дзяржаўным джазе СССР пад кіраваннем В. М. Кнушавіцкага. У выкананні спевака гучалі рамансы, класічныя, лірычныя, танцавальныя песні. Надзвычай папулярныя перад самай вайной былі танга Е. М. Розенфельда «Люблю» і «Шчасце маё», выпушчаныя вялікім тыражом на грампласцінках. Вінаградаў быў адным з першых выканаўцаў песні М. І. Блантэра «Кацюша», запіс стаў класічным эталонным выкананнем гэтай песні[1].

З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны падаў заяву аб мабілізацыі і адпраўцы на фронт, аднак быў прыняты на службу ў воінскія музычныя калектывы, з 1941 года — у аркестр Наркамата абароны пад кіраўніцтвам С. А. Чарнецкага, з 1943 года — у Ансамбль песні і танца Савецкай Арміі пад кіраўніцтвам А. В. Аляксандрава, у 1951—1963 — ва Усерасійскае гастрольна-канцэртнае аб’яднанне.

У пасляваенны час працягваў канцэртную дзейнасць — спяваў на радыё, гастраляваў па краіне і за мяжой.

З 1963 года выкладаў ва Усерасійскай творчай майстэрні эстраднага мастацтва, сярод яго вучняў — вядомы эстрадны артыст Валерый Лявонцьеў.

Памёр 11 лістапада 1980 года ў Маскве. Пахаваны ў Маскве на Ваганькаўскіх могілках.

Remove ads

Крыніцы

Спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads