Герц Майзель

Герц Майзель (מײַזל, הערץ ідыш; 1887 — не раней за 1947; Псеўданімы: Г. М-л; Эрыс) — яўрэйскі пісьменнік. Пісаў на ідышы.

Герц Майзель
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1887
Дата смерці	не раней за 1947
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Мова твораў	ідыш

Біяграфія

Родам з Беларусі. Рос у мястэчку, яго бацька быў прыказчыкам у лясной справе. У маладосці Герц быў захоплены рэвалюцыйным рухам і актыўна ўдзельнічаў у Бундзе. Ратуючыся ад пераследу, з’ехаў у Англію. Працаваў у Лондане рабочым-капялюшнікам. У 1917 годзе вярнуўся ў Мінск. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі ўступіў у Камуністычную партыю. Супрацоўнічаў з газетай «Звезда» (тады — орган Паўночна-Заходняга абласнога камітэта РКП(б)). Калі ў 1918 годзе ў Мінску з’явілася аднайменнае камуністычнае выданне на ідышы «Штэрн» («Зорка»), перайшоў на ідыш.

Удзельнічаў у грамадзянскай вайне на баку бальшавікоў, працаваў у ВЧК «на фронце барацьбы з бандытызмам», як паведамляе «Литературная энциклопедия»^[1]. «Бандытызмам» савецкая прапанагда называла антыбальшавіцкі сялянскі рух.

У 1920-я гады пісаў апавяданні, замалёўкі і артыкулы (таксама пад псеўданімамі Г. М-л і Эрыс), супрацоўнічаў з мінскай газетай «Векер», а таксама замежнымі камуністычнымі выданнямі. Быў сябрам Беларускай асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў.

Пераклаў на ідыш разам з Уры Фінкелем працу прафесара М. Нікольскага «Яўрэйскія святы іх паходжанне і развіццё» (пераклад выйшаў ў Мінску ў 1925). Перакладаў таксама камуністычную літаратуру^[2].

Творчасць

У 1928 годзе выдаў у Мінску першы зборнік «Дэрцэйлунген» («Апавяданні»).

«Быўшы першым і доўгі час адзіным яўрэйскім пралетарскім празаікам у Беларусі, Мейзель сам-адзін мусіў своечасова адгукацца на разнастайныя тэмы рэвалюцыйнай рэчаіснасці. Гэта перашкаджала яму больш па-мастацку паглыбляць свае творы. Нездарма з многіх дзясяткаў апавяданняў, якія друкаваліся ў газетах, ён выбраў для асобнага выдання толькі невялікую колькасць», — пісаў літаратуразнаўца Бэр Аршанскі.

У 1932 годзе выдаў зборнік «Драй Шмулікес» «Тры Шмулікі, гісторыі пра гераічнае мінулае» (Мінск, 1932)^[3].

У 1947 годзе, у артыкуле да 60-годдзя Г. Майзеля, маскоўская газета «Эйнікейт» (орган Яўрэйскага антыфашысцкага камітэта) пісала, што пісьменнік «дагэтуль звязаны з літаратурай і прэсай на ідышы» і што «цяпер ён працуе над новай кнігай апавяданняў»^[3]. Кніга так і не выйшла. Магчыма, аўтар быў рэпрэсаваны падчас антысеміцкай кампаніі ў СССР.