Грэм Грын

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Грын.

Грэм Грын (англ.: Graham Greene; 2 кастрычніка 1904 — 3 красавіка 1991) — англійскі пісьменнік, драматург і літаратурны крытык. Яго работы — гэта даследаванне маральных і палітычных праблем сучаснага свету.

Грэм Грын
англ.: Graham Greene
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Генры Грэм Грын Henry Graham Greene
Дата нараджэння	2 кастрычніка 1904(1904-10-02)[1][2][…]
Месца нараджэння	Беркхамстэд[d], Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі[3]
Дата смерці	3 красавіка 1991(1991-04-03)[1][2][…] (86 гадоў)
Месца смерці	Вевэ, кантон Во, Швейцарыя[4] або Карсо[d], кантон Во, Швейцарыя[5]
Пахаванне	Карсо[d][6][7]
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Бацька	Charles Henry Greene[d][8]
Маці	Marion Raymond Greene[d][8]
Жонка	Vivien Greene[d]
Дзеці	[Lucy] Caroline Greene[d] і Francis Greene[d]
Альма-матар	Бэйліял-каледж[6] Berkhamsted School[d][6]
Месца працы	Сакрэтная разведвальная служба[6]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, драматург, журналіст
Гады творчасці	1925—1991
Жанр	навела, кароткі апавяданне, п'еса
Грамадская дзейнасць
Член у	Каралеўскае літаратурнае таварыства
Прэміі	Іерусалімская прэмія (1981)
Узнагароды
Асабістая старонка (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Раннія гады

Грэм Грын нарадзіўся ў сям'і дырэктара прывілеяванай школы Чарльза Грына і Марыян Рэйманд Грын, старэйшай кузіны Роберта Льюіса Стывенсана. У сям'і быў чацвёртым з шасці дзяцей.

Грэм вучыўся ў беркхэмстэдскай школе. Там жа сталыя насьмешкі аднакласікаў прывялі Грына да некалькіх спробаў самагубства і ў выніку вымусілі кінуць школу. Далей ён вучыўся ў каледжы Баліёл у Оксфардзе.

Грэм Грын меў прыродны дар да пісьменніцтва, і за тры гады ў Баліёле ён апублікаваў больш за 60 паэм, аповедаў і нарысаў, большасць з якіх выйшлі ў студэнцкім часопісе «Оксфард Аутлук» і ў «Вэстмінстэрскай штотыднёвай газеце».

У 1926 годзе ён звяртаецца ў каталіцтва, тлумачачы гэта так: «Я павінен быў знайсці рэлігію, супамерную з маімі грахамі». Калі крытыкі прыняліся даследаваць пытанні веры ў яго кнігах, Грын выяўляў незадаволенасць, кажучы, што ненавідзіць выраз «каталіцкі пісьменнік».

Праца і сям'я

Магіла ў Вевэ, Швейцарыя.

З 1926 года новае месца жыцця Грына — Лондан. З 1926—1930 гадоў працуе літаратурным рэдактарам і кінакрытыкам у лонданскай «Таймc», потым у «Спектэйтэры» да 1940 года.

У 1927 годзе ён мае шлюб з Віўен Дэйрэл-Браўнінг. Нягледзячы на чатыры дзіцячыя кнігі, Грын не быў добрым сем'янінам. Пасля распаду шлюбу ў яго было некалькі захапленняў, сярод якіх у 1950 г. шведская актрыса Аніта Б'ёрк. Палюбоўніцы Грына часцей былі замужнімі іншаземкамі.

У 1938 Грын распачаў адносіны з Дораці Гловер, тэатральнай касцюмеркай, яны былі моцна захоплены адно адным да канца 40-х. Яна пачынала кар'еру як кніжны ілюстратар пад імем Дораці Крэйгі і пісала дзіцячыя кнігі, сярод якіх «Нікі, негр і пірат» (1960).

Грэм Грын памёр 3 красавіка 1991 года у швейцарскім горадзе Вевэ.

Творчасць

Аўтар раманаў «Чалавек унутры» (1929), «Стамбульскі экспрэс» (1932, экранізаваны ў 1934), «Мяне стварыла Англія» (1935), «Сіла і слава» (1940, экранізаваны ў 1962), «Сутнасць справы» (1948), «Ціхі амерыканец» (1955), «Наш чалавек у Гаване» (1958, экранізаваны ў 1959), «Цаной страты» (1961), «Камедыянты» (1966, экранізаваны), «Ганаровы консул» (1973), «Чалавечы фактар» (1978), «Доктар Фішэр з Жэневы, або Банкет з бомбай» (1980), «Мансеньёр Кіхот» (1982) і інш.

Пісаў публіцыстыку, вершы, апавяданні, п'есы, кінасцэнарыі, літаратурна-крытычныя эсэ, аўтабіяграфічныя творы. Аддаваў перавагу праблемам індывідуальнай віны і адказнасці, выбару і лёсу, сумлення і абавязку, разглядаў «цёмныя глыбіні» чалавечага духу. Глыбокае раскрыццё палітычных падзей спалучаецца з дасканалым псіхалагізмам, багаццем падтэкстаў, парадаксальнасцю вобразаў і сітуацый. Многія яго творы напісаны ў дэтэктыўна-прыгодніцкім жанры.

Беларускія пераклады

Раманы «Стамбульскі экспрэс», «Хто прайграе, бярэ ўсё», «Доктар Фішар з Жэневы» пераклаў на беларускую Вадзім Небышынец.

Зноскі

1. Graham Greene // Internet Broadway Database — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q31964'></a>
2. Graham Greene // ISFDB — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2629164'></a>
3. Deutsche Nationalbibliothek Record #11854179X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
4. Deutsche Nationalbibliothek Record #11854179X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
5. https://archive.org/details/lifeofgrahamgree0000sher_y8u1
6. Oxford Dictionary of National Biography / C. Matthew — Oxford: OUP, 2004.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q17565097'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5145336'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q34217'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595'></a>
7. https://web.archive.org/web/20121004162014/http://www.swissinfo.ch/eng/specials/extraordinary_exiles/Graham_Greene_finds_no_Swiss_cuckoo_clocks.html?cid=12832
8. Kindred Britain

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886'></a>