Гульня

Гульня — від непрадуктыўнай дзейнасці, звязаны з дзеяннямі, абмежаванымі правіламі, якія накіраваныя на стварэнне, развіццё і падтрымку працэсу ў вызначаных межах. Задача працэсу — даставіць удзельнікам шэраг перажыванняў і эмоцый, даць працэсы, у якіх можна набыць новы досвед праз непасрэдны практычны ўдзел. У жывёл імкненне гуляць назіраецца ў ювенільным перыядзе і знікае з часам сталення. Чалавек у гэтым адрозніваецца ад іншых жывёл тым, што захоўвае гульнявыя паводзіны доўга пасля сканчэння ювенільнага этапу развіцця.

Гульня
Захоўваецца ў калекцыі ў	Courtauld Institute of Art[d]
Вывучаецца ў	даследаванні камп'ютарных гульняў[d] і historical game studies[d]
Апрацоўваецца, змякчаецца ці кіруецца	imagination[d]
Stack Exchange site URL	gaming.stackexchange.com
Аб’яднанне без перасячэнняў	спіс у кваліфікатарах[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Перацягванне канатаў

Гульню варта адрозніваць ад працы, якая звычайна праводзіцца за заробак, і ад мастацтва, якое часцей за ўсё ёсць выразам эстэтычных і ідэалагічных памкненняў чалавека. Тым не менш, адрозненне паміж імі не з’яўляецца дакладным, і многія гульні таксама лічацца працай, як то прафесійныя віды спорту, або мастацтвам, як то пазлы і іншыя гульні.

Гульні звычайна звязаны з разумовай ці фізічнай стымуляцыяй, а часцей і з адным, і з другім. Многія гульні дапамагаюць развіць практычныя навыкі, служаць формай фізічных практыкаванняў ці іншым чынам выконваюць адукацыйную, сімуляцыйную або псіхалагічную ролю. Многія гульні паўсталі са старажытных часоў з абрадаў, але ў бытаванні яны на сёння ўспрымаюцца не як сродак былых вераванняў, а як сродак адпачынку і здабыцця карысных навыкаў.

Гл. таксама

• Цацка
• Го
• Кароткія нарды
• Свінка
• Quake III Arena
• Чопат
• Кубак Яндэксу

Літаратура

• Аведон, Эліёт; Сатан-Сміт, Браян, «Вывучэнне гульняў». (Філадэльфія: Wiley, 1971), перадрукавана Крыгерам, 1979. ISBN 0-89874-045-2

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Гульня