Гіяцынт (мінерал)

Гіяцы́нт^[1] — мінерал, празрыстая марганцазмяшчальная разнавіднасць цыркону. Каштоўны камень.

Гіяцынт
Формула	Zr[SiO4]
Прымесь	Mn
Фізічныя ўласцівасці
Колер	густа-чырвоны, чырванавата-буры, жоўта-чырвоны
Колер рысы	белы
Бляск	алмазны
Празрыстасць	празрысты, паўпразрысты
Цвёрдасць	6,5—7,5
Спайнасць	недасканалая
Злом	ракавісты
Шчыльнасць	3,9—4,7 г/см³
Сінгонія	тэтраганальная
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Гіяцынт (значэнні).

Крышталізуецца ў тэтраганальнай сінгоніі. Крышталі прызматычнай чатырохграннай формы з пірамідальнай галоўкай. Колер густа-чырвоны, жоўта-чырвоны, чырванавата-буры. Цвёрдасць 6,5—7,5 па шкале Моаса. Шчыльнасць 3,9—4,7 г/см³.

Паходжанне і радовішчы

Гіяцынт ювелірнай якасці звычайна знаходзіцца ў шчолачна-гліназёмных базальтах, кімберлітавых і сіенітавых пегматытах^[1]. Асноўныя радовішчы ў Шры-Ланцы, Бразіліі, Аўстраліі, на Мадагаскары. Таксама радовішчы гіяцынту ў В’етнаме, Тайландзе, Пакістане, Індыі, Камбоджы, Расіі, ЗША, Францыі, ПАР.

Зноскі

1. БелЭн 1997.