Даніель Барэнбойм

Даніель (Даніэль) Барэнбойм (іўр. ‏דניאל בארנבוים‏, ісп. Daniel Barenboim, 15 лістапада 1942, Буэнас-Айрэс) — ізраільскі дырыжор і піяніст.

Даніель Барэнбойм
ісп.: Daniel Barenboim
Род дзейнасці	піяніст, дырыжор, музычны кіраўнік, музыкант
Дата нараджэння	15 лістапада 1942(1942-11-15)[1][2][…] (82 гады)
Месца нараджэння	Буэнас-Айрэс, Аргенціна[3]
Грамадзянства	Аргенціна[4]  Ізраіль[4]  Іспанія[4]
Жонка	Elena Bashkirova[d]
Альма-матар	Мацартэум Музычная акадэмія Кіджы[d]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія прыгожых мастацтваў Аргенціны[d][5]
Узнагароды і прэміі	медаль Эрнста Ройтара[d] (2013) Прэмія Бруна Крайскага[d] прэмія Вольфа ў мастацтве (2004) Імператарская прэмія (2007) прэмія Леоні Сонінг[d] (2009) Peace Prize of Hesse[d] (2006) Медаль міру імя Ота Гана[d] (2010) Prize Franco Abbiati Italian Music[d] (2013) залаты медаль Каралеўскага філарманічнага таварыства[d] (2007) ганаровы доктар Яўрэйскага ўніверсітэта ў Іерусаліме[d] (1996) Залаты медаль Гётэ[d] (2001) медаль Бубера-Розенцвайга[d] (2004) музычная прэмія імя Герберта фон Караяна[d] (2010) прэмія Эрнста фон Сіменса[d] (2006) Прэмія Роберта Шумана[d] (2005) медаль імя Ганса фон Бюлава[d] член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук Kulturgroschen[d] (2006) медаль таварыства «Уранія»[d] (2014) Konrad Adenauer Award[d] (19 кастрычніка 2019) ганаровы доктар Брусельскага вольнага ўніверсітэта[d] (2003) Берлінскі мядзведзь[d] (1993) diamond Konex award[d] (2009) прэмія Echo Klassik дырыжору года[d] (2000) прэмія Echo Klassik дырыжору года[d] (2006) ганаровы грамадзянін Берліна[d] (2023) Marion Dönhoff Award[d] Classic Brit Awards[d] Illustrious Citizen of Buenos Aires[d] (2008) Dresden Prize[d]
Аўтограф
Сайт	danielbarenboim.com (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў Аргенціне ў яўрэйскай сям’і. Займаўся музыкай з пяці гадоў, яго першымі і адзінымі настаўнікамі былі маці і бацька — выхадцы з Расійскай імперыі Аіда Шустэр і Энрыке Барэнбойм (1913—1998), абодва піяністы. У лік вучняў Энрыке Барэнбойма ўваходзяць Даніэл Альфрэд Вакс, Лала Шыфрын, Луіс Бакалаў і шэраг іншых вядомых піяністаў. Да вучняў Аіды Барэнбойм адносяцца Вячаслаў Дынерштэйн, Эйран Кацэнеленбаген, Жорж Лепа (George Lepauw) і шэраг іншых.

Даў свой першы канцэрт у Буэнас-Айрэсе ва ўзросце сямі гадоў. У 1952 годзе сям’я пераехала ў Ізраіль. У 1954 годзе Даніэль прыехаў у Зальцбург вучыцца дырыжорскаму мастацтву ў Ігара Маркевіча. З таго часу ён канцэртаваў у розных краінах свету.

З 1975 па 1989 гады Барэнбойм узначальваў Аркестр Парыжа, змяніўшы на гэтай пасадзе Георга Шолці. З 1991 па 2006 год ён кіраваў, зноў-такі ўслед за Шолці, Чыкагскім сімфанічным аркестрам, а акрамя таго, з 1992 года стаў музычным дырэктарам Берлінскай дзяржаўнай оперы. З 2006 года — запрошаны кіраўнік аркестра міланскага тэатра «Ла Скала», з 2011 года — галоўны дырыжор і музычны кіраўнік гэтага тэатра.

Барэнбойм мае грамадзянствы Аргенціны і Ізраіля, а таксама ганаровыя грамадзянствы Дзяржавы Палесціна і Іспаніі; жыве ў Берліне.

Зноскі

1. Daniel Barenboim // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Daniel Barenboim // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812'></a>
3. Deutsche Nationalbibliothek Record #118506560 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
4. Music gives me hope — The Guardian, 2008. Праверана 9 кастрычніка 2020.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11148'></a>
5. https://www.anba.org.ar/academicos/62/?id=62 Праверана 7 кастрычніка 2024.