Дзмітрый Іўсцінавіч Горын

Дзмітрый Іўсцінавіч Горын (нар.18 лютага 1907, с. Патап’ева, Піцелінскі раён, Разанская вобласць, Расія — 28 чэрвеня 1991) — беларускі спецыяліст у галіне сельскагаспадарчага машынабудавання. Кандыдат тэхнічных навук (1954), дацэнт (1954). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.

Дзмітрый Іўсцінавіч Горын
Дата нараджэння	18 лютага 1907(1907-02-18)
Месца нараджэння	Патап’ева[d], Q4374692?, Піцелінскі раён[d], Расія
Дата смерці	28 чэрвеня 1991(1991-06-28) (84 гады)
Месца пахавання	Чыжоўскія могілкі
Дзеці	Галіна Дзмітрыеўна Горына
Род дзейнасці	выкладчык універсітэта, навуковец
Месца працы	Магілёўскі аўтамабільны завод БНТУ Нацыянальная акадэмія навук Беларусі Міністэрства транспарту БССР БДАТУ
Навуковая ступень	кандыдат тэхнічных навук (1954) і кандыдат тэхнічных навук
Альма-матар	Ленінградскі аўтамабільна-дарожны інстытут імя В. У. Куйбышава[d] (1935) Ленінградскі аўтамабільна-дарожны інстытут імя В. У. Куйбышава[d]
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Горын.

Біяграфія

Скончыў Ленінградскі аўтамабільна-дарожны інстытут імя В. У. Куйбышава (1935).

Працаваў у Магілёўскім аўтарамонтным заводзе (з 1935, майстар, начальнік інструментальнага цэха, аддзела), Беларускім політэхнічным інстытуце (у 1937—1939 — рэктар, 1952—1958 — дацэнт кафедры «Аўтамабілі»)^[1], АН БССР (1939—1941, вучоны сакратар, адначасова загадчык групы тэхналогіі машынабудавання), Міністэрстве аўтамабільнага транспарту БССР (1945—1952, намеснік міністра), Беларускім інстытуце механізацыі сельскай гаспадаркі (з 1958, у 1958—1968 — рэктар)^[2].

Навуковыя інтарэсы: рамонт і эксплуатацыя сельскагаспадарчай тэхнікі.

Похаваны на Чыжоўскіх могілках (сектар 9), г. Мінск.

Узнагароды

Ордэн «Знак Пашаны» (двойчы), ордэн Айчыннай вайны II ступені, Медаль «За абарону Ленінграда», «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.» і інш^[3].