Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын

Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын (10 жніўня 1844 — 1914) — грамадзянскі інжынер, архітэктар^[1].

Дзмітрый Валяр’янавіч Знабішын
Дата нараджэння	10 жніўня 1844(1844-08-10)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	1914
Месца смерці	Омск, Омскі павет[d], Акмолінская вобласць, Сцяпное генерал-губернатарства, Расійская імперыя
Альма-матар	Другая Санкт-Пецярбургская гімназія[d] Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1868)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Знабішын.

Біяграфія

Нарадзіўся 10 жніўня 1844 года^[1].

Па заканчэнні курса ў 2-й Санкт-Пецярбургскай гімназіі  (руск.), паступіў у 1863 годзе ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, Выпушчаны ў 1868 годзе архітэктарскім памочнікам з чынам XII класа, і адразу прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў з адкамандзіраваннем для заняткаў у Галоўнае таварыства расійскіх чыгунак  (руск.)^[1]. Разам з тым прызначаны памочнікам начальніка 4-га ўчастка Мікалаеўскай чыгункі^[1].

У 1871 годзе Д. Знабішын быў пераведзены ў цэнтральнае ўпраўленне таго ж таварыства кантралёрам па службе рамонта шляху і будынкаў Мікалаеўскай, Варшаўскай і Ніжагародскай  (руск.) ліній, дзе складаўся па 1880 год^[1].

Званнем інжынер-архітэктара Д. Знабішын ганараваны ў 1871 годзе за прадстаўленыя ў Савеце вучылішча працы^[1].

У кастрычніку 1880 года Д. Знабішын паступіў на дзяржаўную службу і заняў пасаду малодшага архітэктара варонежскага губернскага праўлення^[2]. З 1882 года ганаровы член губернскага апякунства аб дзіцячых прытулках^[2].

У кастрычніку 1884 года пераведзены на такую ж пасаду ў мінскае губернскае праўленне, куды выехаў у чэрвені таго ж года^[2], у Мінску служыў прынамсі да 1892 года. Акрамя гэтага Д. Знабішын выконваў абавязкі дырэктара мінскага губернскага апякунскага аб турмах камітэту і ганаровага члена мінскага губернскага апякунства аб дзіцячых прытулках^[1].

Пазней займаў пасаду Омскага губернскага інжынера^[2].

Сям’я

10 лютага 1884 года ў дамовай царкве дысцыплінарнага батальёна ў Варонежы Д. Знабішын абвянчаўся з дачкой купца Настассяй Іванаўнай Саўчанкавай^[2].

Творчасць

Гасцініца «Мачыз» (злева) у канцы XIX ст.

Будынак паштова-тэлеграфнай канторы ў Мінску

• у 1868-79 гадах у Санкт-Пецярбургу^[1]:
  • Мураваныя дамы: спадароў І. Нагорскага, В. Фёдарава, А. Шагіна^[3], А. Багданава
  • Мураваны дом спадара П. Жаўтабрухава, таксама вядомы як дом І. Л. Тузава  (руск.), сучасны адрас вул. Марата, 17^[4][5]
  • Таварная станцыя Балтыйскай чыгункі  (руск.)
  • Восем драўляных дамоў В. Фёдарава
  • Вытворчыя будынкі тытунёвай фабрыкі А. М. Багданава^[6][7]
• у 1880-84 у Варонежы і Варонежскай губерні^[1]:
  • Будынак паравога млына спадара Мацюшэнкі і іншых (1881, размяшчалася на рагу вуліц Мала-Маскоўскай і Лясных двароў  (руск.))^[2]
  • Тарговыя лаўкі сп. Агафонава
  • Будынак тытунёвай фабрыкі Пятрова^[2]
  • Бані сп. Граўцова^[8][2]
  • Мураваны будынак інтэрнату вучняў гімназіі  (руск.)
  • Мураваныя цэркві:
    • Казанская царква ў сяле Крылоўцы  (руск.) Варонежскага павета  (руск.) (1887)^[9]
    • Царква Уладзімірскай іконы Божай Маці  (руск.) ў сяле Карачуне  (руск.) (1881)^[10]
    • у сяле Новай Чыгле  (руск.) Баброўскага павета  (руск.)
    • у сяле Шышоўцы  (руск.) Баброўскага павета  (руск.) (1895)^[11]
    • Свята-Феадосіеўская царква ў Бутурлінаўцы Баброўскага павета  (руск.) (1892, не захавалася^[2])^[12]
    • у сяле Красненькім  (руск.) Новахапёрскага павета  (руск.)
    • Свята-Праабражэнская царква ў Падасінаўцы Новахапёрскага павета  (руск.)^[13]
    • Свята-Троіцкая царква ў Пыхаве  (руск.) Новахапёрскага павета  (руск.) (1885)^[14]
    • у сёлах Банным  (руск.), Краснаполі  (руск.), Нікольскім, Старой Мелавой  (руск.), Мелаватцы  (руск.), Краснасёлаўцы  (руск.), Старой Крыўшы, Новай Крыўшы, Багамолаве, Беразняках, у хутары Дубовікаве, у сёлах Пасіцы, Асінаўцы і ў слабадзе Белай Горцы Багучарскага павета  (руск.)
    • Царква Іаана Прадцечы ў хутары Серакове  (руск.) Багучарскага павета  (руск.) (1853)^[15]
    • Свята-Петра-Паўлаўская царква ў Петрапаўлаўцы Багучарскага павета  (руск.)^[16]
    • Аляксандра-Неўская могілкавая царква ў с. Калачы Багучарскага павета  (руск.) (1887, будаўніцтва завершана С. Л. Мыслоўскім  (руск.))
    • Свята-Васільеўская царква ў Бычку  (руск.) Багучарскага павета  (руск.) (1896)^[17]
    • Свята-Троіцкая царква ў Дзедаўцы  (руск.) Багучарскага павета  (руск.) (1884-89)^[18]
    • Царква Стрэчання Гасподняга ў Жураўцы  (руск.) Багучарскага павета  (руск.) (1880-я)^[19]
    • Царква Стрэчання Уладзімірскай іконы Божай Маці ў Папоўцы Багучарскага павета  (руск.) (1880)^[20]
    • у сёлах Буйлове, Пузецы Паўлаўскага павета  (руск.)
    • Царква Святога Лукі ў хутары Ніжняй Гнілушчы  (руск.) Паўлаўскага павета  (руск.) (1890)^[21]
    • Архангельская царква ў сяле Гваздзе  (руск.) Паўлаўскага павета  (руск.) (1889, не захавалася)
    • Казанская царква ў с. Верхнім Мамоне Паўлаўскага павета  (руск.) (1887, не захавалася)
    • Аляксандра-Неўская царква ў с. Пятроўцы  (руск.) ў памяць імператара Аляксандра II^[1][2] (1886)^[22]
  • Драўляныя цэркві^[1]:
    • у с. Пчаліным  (руск.), у пагосце Чулок  (руск.) і ў с. Мартыне Варонежскага павета  (руск.)
    • у хутарах Старагольскім  (руск.) і Курдаілаўцы  (руск.) Новахапёрскага павета  (руск.)
  • у хутарах Агарове  (руск.) і Цітарове і сёлах Рудаеве і Калеснікаве  (руск.) Багучарскага павета
    • у х. Гаўрыльскім  (руск.) і Салавецкіх выселках
  • Драўляныя царкоўныя пабудовы для жаночай абшчыны «Троіцкая Юрта  (руск.)»
• у г. Мінску і Мінскай губерні^[1]:
  • Мураваныя дамы Лур’е, Фота, Ругера, Румера, Мачыза і Мінскага
  • Будынак паштова-тэлеграфнай канторы
  • Дом гарадскога ламбарду
  • Мураваны дом графа К. Э. Чапскага

Зноскі

1. Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. С. 126
2. Знобишин Дмитрий Валерианович (руск.)
3. Дом А. Шагина (Санкт-Петербург) (руск.)
4. Доходный дом И. Л. Тузова (руск.)
5. ЦДГА Санкт-Пецярбурга. ф. 513. воп. 102. спр. 5043. 18 л.
6. Производственные сооружения табачной фабрики А. Н. Богданова (руск.)
7. Архитекторы-строители Санкт-Петербурга середины XIX — начала XX века. Под общ. ред. Б. М. Кирикова. — СПб. Пилигрим, 1996. С. 138
8. у Юбілейным зборніку падаецца як «Бани Грицкова», але ў краязнаўчай «мясцовай» літаратуры згадваюцца ўладальнікі бань на р. Варонеж Аляксандр і Васіль Граўцовы (рус. Гревцовы)
9. Крыловка. Церковь Казанской иконы Божией Матери (руск.)
10. Карачун. Церковь Владимирской иконы Божией Матери (руск.)
11. Шишовка. Церковь Николая Чудотворца (руск.)
12. Бутурлиновка. Церковь Феодосия Печерского (руск.)
13. Подосиновка. Церковь Спаса Преображения (руск.)
14. Пыховка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)
15. Серяково. Церковь Иоанна Предтечи (руск.)
16. Петропавловка. Церковь Петра и Павла (руск.)
17. Бычок. Церковь Василия Великого (руск.)
18. Дедовка. Церковь Троицы Живоначальной (руск.)
19. Журавка. Церковь Сретения Господня (руск.)
20. Поповка. Церковь Сретения Владимирской иконы Божией Матери (руск.)
21. Приречное. Церковь Луки Евангелиста (руск.)
22. Петровка. Церковь Александра Невского (руск.)