Дзмітрый Пятровіч Плакс

Не блытаць з Дзмітрый Пятровіч Плакс (геолаг).

Дзмітрый Пятровіч Плакс (шведск.: Dmitri Plax; нар. 12 чэрвеня 1970, Мінск) — беларускі мастак, перакладчык, паэт, празаік і журналіст.

Дзмітрый Пятровіч Плакс
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	12 чэрвеня 1970(1970-06-12) (55 гадоў)
Месца нараджэння	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Швецыя[1]  Беларусь[1]
Месца працы	Беларуская служба «Радыё Швецыя» Каралеўскі драматычны тэатр
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, пісьменнік, рэжысёр
Мова твораў	беларуская, шведская мова і руская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў Швецыі[d] Саюз беларускіх пісьменнікаў Шведскі ПЭН-цэнтр[d] Міжнародны саюз беларускіх пісьменнікаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Плакс.

Біяграфія

Нарадзіўся ў 1970 годзе ў Мінску.

Удзельнік арт-групы «Беларускі клімат», заснаванай у 1987 годзе. З 1992 года супрацоўнічаў з «Белорусской деловой газетой», з 1994 — з газетай «Имя», дзе вёў аўтарскую калонку «Плаксы», рабіў карыкатуры. З 1997 года стала жыве ў Стакгольме (Швецыя).

Стваральнік мастацкіх праектаў «Фотахоку» (разам з Ігарам «Міцьком» Корзунам), Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск; культурны цэнтр Inkonst, Мальмё, 2004—2008; «Schackspel» (разам з Магнусам Бертасам), Музей сучаснага мастацтва, Лейпцыг; Нацыянальны гістарычна-культурны музей, Полацк; Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск 2005—2007; «Videodnevnik» (разам з Нільсам Класанам), Музей гісторыі беларускага кіно, Мінск; Цэнтр сучаснага мастацтва, Кіеў; Муніцыпальная мастацкая галерэя, Харкаў; галерэя «Дзіндра», Львоў; галерэя Tegen 2, Стакгольм, 2006—2008; ды інш.

З 1999 года супрацоўнічае са Шведскім Радыё, восенню 2004 года на міжнародным канале Шведскага Радыё — «Радыё Швецыя» заснаваў Беларускую службу, фактычна ўзначальваў яе да закрыцця восенню 2009 года. У 2009—2010 гадах — прадзюсар, вядучым праграм Рускай службы «Радыё Швецыя». З 2010 года — прадзюсар, драматург у Радыётэатры Шведскага Радыё.

Сябра Шведскага ПЕН-цэнтра  (шведск.), Саюза пісьменнікаў Швецыі, Саюза беларускіх пісьменнікаў.

З 2022 года — кіраўнік Міжнароднага саюза беларускіх пісьменнікаў^[2].

Літаратурная творчасць

Піша на шведскай, беларускай і рускай мовах.

Аўтар кніг «Жара» (СПб, 2004), «Cy Twomblys dagbok» (STHLM, 2006), «Трыццаць тэкстаў» (Мінск, 2009), «Если бы я был…» (e-book, Мінск, 2011), «re citat iver» (STHLM, 2012);

Пераклаў на беларускую мову аповесць Астрыд Ліндгрэн «Піпі Доўгаяпанчоха» (Мінск, 2008), вершы Катарыны Фростэнсан (Мінск, 2011). Выдаў анталогію перакладаў беларускай літаратуры «Sptråket som svalan…» (STHLM, 2011). У перакладзе Дзмітрыя Плакса на рускую мову выйшлі два «шведскія» нумары часопіса «Монолог», у перакладзе на беларускую — тры «шведскія» нумары часопіса «Дзеяслоў».

Бібліяграфія

Кнігі

• Дневник Сая Туомбли. — СПб.-Мн.: «Вита Нова»-«Новые мехи», 2001.
• Жара. — СПб.: «Невский простор», 2004.
• Cy Twomblys dagbok. — Stockholm: OEI Editör, 2006.
• Трыццаць тэкстаў: (зборнік вершаў). — Мн.: Медысонт, 2009.
• OM. — Stockholm: Ruin förlag, 2009.
• re citat iver. — Stockholm: Ersatz, 2011.
• Если бы я был. — 2011.

У анталогіях

• Poeter mot krig. — Malmö: Yelah förlag, 2003.
• TEXST. — Stockholm: Konstfack, 2004.
• Знаки препинания. — Мн.: «Новые мехи», 2005.

Пераклады

• Daniil Charms, «Den fyrbenta kråkan» (Malmö: Rámus förlag, 2005)
• Barys Pjatrovitj, «Fresker» (Malmö: Rámus förlag, 2008)
• Астрыд Ліндгрэн, «Піпі Доўгаяпанчоха» (Мінск: Зміцер Колас, 2008)
• Катарына Фростэнсан, «Чыстая краіна» (Мінск: Медысонт, 2011)
• Barys Pjatrovitj, «Torget» (Malmö: Rámus förlag, 2011)
• Andrej Chadanovitj, «Fria verser» (Stockholm: Ersatz, 2011)

Таксама пераклаў на беларускую паасобныя вершы Т. Транстромера.

П’есы

• «Барух Эмануэль» (паст. НАТ імя Я. Купалы, рэжысёр Наталі Рынглер/Natalie Ringler, Мінск, 2003)
• «Kuppen» (паст. Радыётэатр Шведскага радыё, рэжысёр Людвіг Юзэфсан/Ludvig Josephson, Стакгольм, 2011)
• «Anne Frank och konduktören» (паст. Радыётэатр Шведскага радыё, рэжысёр Мары Венэрсцен/Marie Wennersten, Стакгольм, 2011)

Праекты

• «Фотахоку» (разам з Ігарам «Міцьком» Корзунам), Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск; Культурны цэнтр Inkonst, Мальмё, (2004—2008)
• «Schackspel» (разам з Магнусам Бертасам), Музей сучаснага мастацтва, Лейпцыг; Нацыянальны гістарычна-культурны музей, Полацк; Музей сучаснага выяўленчага мастацтва, Мінск (2005—2007)
• «Videodnevnik» (разам з Нільсам Класанам), Музей гісторыі беларускага кіно, Мінск; Цэнтр сучаснага мастацтва, Кіеў; Муніцыпальная мастацкая галерэя, Харкаў; Галерэя «Дзіндра», Львоў; Галерэя Tegen 2, Стакгольм (2006—2008)
• «Перашкоды і націскі»: тэкст — Дзмітрый Плакс; музыка — Філіп Чмыр. («Будзьма беларусамі», Мінск, 2011)