Дзьюла Бенцур

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бенцур.

Дзью́ла Бе́нцур (венг.: Benczúr Gyula; 28 студзеня 1844, Ньірэдзьхаза — 16 ліпеня 1920, Долань, суч. Сечэнь) — венгерскі жывапісец. Прадстаўнік акадэмічнага рамантызму.

Дзьюла Бенцур
Gyula Benczúr
Аўтапартрэт. 1917. Галерэя Уфіцы
Дата нараджэння	28 студзеня 1844(1844-01-28)
Месца нараджэння	Ньірэдзьхаза, Венгрыя
Дата смерці	16 ліпеня 1920(1920-07-16) (76 гадоў)
Месца смерці	Benczúrfalva[d], Сечэнскі яраш[d], Ноград[d], Венгрыя або Szécsény[d], Сечэнскі яраш[d], Ноград[d], Венгрыя[1]
Грамадзянства	Венгрыя
Жонка	Caroline Max[d]
Дзеці	Olga Vastagh[d], Ida Dolányi Benczúr[d] і Gyula Benczúr[d]
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта, рысавальнік, графік, дзеяч мастацтваў
Месца працы	Мюнхенская акадэмія мастацтваў Венгерскі ўніверсітэт выяўленчых мастацтваў
Жанр	Гістарычны жывапіс, партрэт
Вучоба	Мюнхенская акадэмія мастацтваў (1865)
Мастацкі кірунак	Акадэмічны рамантызм
Уплыў	Карл Тэадор фон Пілаці, Герман Аншутц,
Уплыў на	Францішак Тэадор Эйсманд
Член у	Венгерская акадэмія навук
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1855—1869 гадах Бенцураў праходзіў навучанне ў Мюнхенскай акадэміі выяўленчых мастацтваў пад кіраўніцтвам нямецкіх мастакоў Германа Аншутца, Гільтэншпергера^[2], затым Карла Тэадора фон Пілаці.

Хрышчэнне Вайка. 1875. Венгерская нацыянальная галерэя

Пасля заканчэння вучобы працаваў у Мюнхене, дзе разам з Пілаці працаваў над фрэскамі Максіміліяніума і новай мюнхенскай ратушы, а таксама ілюстраваў творы Фрыдрыха Шылера. Бенцур таксама атрымліваў заказы ад караля Баварыі Людвіга II.

У 1870 годзе пабываў у сталіцы Францыі горадзе Парыжы. У 1874—1883 гадах выкладаў у Мюнхенскай акадэміі мастацтваў. Першы поспех чакаў Бенцура ў канцы сямідзесятых гадоў.

У 1883 годзе Бенцур вярнуўся на радзіму, дзе стаў дырэктарам Акадэміі мастацтваў у Будапешце, кіруючы ёю да канца жыцця.

Творчасць

Аўтар эфектных па жывапісе, дынамічных карцін на тэмы венгерскай гісторыі: «Развітанне Ласла Хуньядзі» (1866), «Хрышчэнне Вайка» (1875), «Узяцце крэпасці Буды» (1896), партрэт графіні Кароі Ласлоне (1898) і інш^[3].

Зноскі

1. Národní autority České republiky Праверана 29 студзеня 2023.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q13550863'></a>
2. Бенецур // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
3. Бенцур Дзьюла. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).