Казарка белашчокая

Казарка белашчокая (Branta leucopsis) — невялікая вадаплаўная птушка з сямейства качыных.

Казарка белашчокая
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Гусепадобныя Падатрад:  Anseres Сямейства:  Качыныя Падсямейства:  Гусіныя Род:  Казаркі Від:  Казарка белашчокая
Міжнародная навуковая назва
Branta leucopsis (Bechstein, 1803)
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 22679943
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   175014 NCBI   184711 EOL   1048436 FW   368611

Branta leucopsis

Апісанне

Даўжыня цела 60-70 см, даўжыня крыла 38,5-43 см, вага 1-2,5 кг. Самка крыху меншая за самца. Палавы дымарфізм адсутнічае.

Мае двухколерную афарбоўку апярэння: чорную зверху, белую знізу. На баках цела шэрыя палосы (яны мацней развіты ў самцоў). У маладых птушак замест чорнага колеру ў апярэнні пераважае цёмна-буры. Пуховая птушаня зверху цёмна-шэры, знізу бялёсы. У белашчокай казаркі рэзка выдзяляюцца белыя бакі галавы, лоб і горла.

Бегае хутка і нярэдка такім спосабам ратуецца ад небяспекі падчас лінькі. Выдатна плавае і лёгка лётае.

Пашырэнне

Гняздуецца белашчокая казарка на паўночна-ўсходнім узбярэжжы Грэнландыі, астравах Шпіцберген, Вайгач і Новая Зямля, насяляе ўзбярэжжы Швецыі, Фінляндыі, Эстоніі, Вялікабрытаніі, Ісландыі. Белашчокія казаркі, якія гняздуюць у Расіі, утвараюць адасобленую ўсходнееўрапейскую папуляцыю.

Гнездавыя калоніі сустракаюцца ў арктычнай тундры. На гняздоўі прытрымліваецца горнага ландшафту поўначы — скалістых абрываў і ўзбярэжжаў, стромкіх схілаў, якія чаргуюцца з паніжэннямі, пакрытымі сакавітай травой, берагоў скалістых ручаёў і азёр.

Пералётны від. Месцы зімовак: узбярэжжы Паўночнага мора, Брытанскіх астравоў, Галандыя, еўрапейскія і амерыканскія ўзбярэжжы Атлантыкі. На Беларусі вельмі рэдкі ў час транзітных міграцый від.

Асаблівасці біялогіі

Корміцца раслінамі.

Гняздуецца асобнымі калоніямі да 75 пар, адлегласць паміж асобнымі гнёздамі — некалькі дзесяткаў метраў. Гняздо чашападобнае, у паглыбленні, выслана мохам, лішайнікамі, сцёбламі травяністых раслін і пухам; без прыкрыцця.

Поўная кладка складаецца з 3-5 яек. Свежыя яйкі белыя, пад час наседжвання з’яўляецца жаўтаваты налёт.

Літаратура

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.