Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (Радашковічы)

Касцёл Найсвяцейшай Тройцы — каталіцкі храм у гарадскім пасёлку Радашковічы Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці, помнік архітэктуры позняга класіцызму.

Каталіцкі храм
Троіцкі касцёл
54°09′18″ пн. ш. 27°14′26″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Месцазнаходжанне	Радашковічы
Канфесія	Каталіцызм
Епархія	Мінска-Магілёўская архідыяцэзія
Дэканат	Маладзечанскі дэканат
Будаўніцтва	1855—1859 гады
Стан	дзейнічае
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Касцёл Найсвяцейшай Тройцы.

Гісторыя

Від на касцёл

Унутры касцёла

У сярэдзіне ХІХ ст. згарэў у пажары драўляны барочны касцёл, і ў 1855 г. на сродкі парафіянаў, ахвяраванні памешчыкаў Валадковічаў і руплівасцю пробашча і дэкана кс. Пятра Жылінскага ў Радашковічах быў закладзены каменны касцел у стылі позняга класіцызму. У 1859 г. будаўніцтва завяршылася, і 3 верасня 1860 г. касцёл кансэкравалі пад гістарычным тытулам Найсвяцейшай Тройцы^[1].

У сярэдзіне XIX ст. на старажытных радашковіцкіх могілках, на месцы драўлянай, была ўзведзеная каменная капліца пад тытулам Св. Яна Непамука. Акрамя яе, у канцы XIX ст. парафію касцёла Найсвяцейшай Тройцы абслугоўвалі філія ў в. Будзькі (цяпер Вілейскі раён), а таксама капліца ў в. Крамянец (цяпер Лагойскі раён). Да 1864 г. да радашковіцкай парафіі прыпісваўся таксама філіяльны касцёл у в. Батурына (цяпер Вілейскі раён) з капліцамі ў Лукаўцы і Карповічах. Колькасць парафіянаў перавышала 2600 чалавек^[1].

Пасля Другой сусветнай вайны касцёл у 1946 г. закрылі і прыстасавалі пад цэх завода «Беларуская кераміка». З цягам часу будынак дайшоў да аварыйнага стану, аднак пры гэтым быў аб’яўлены помнікам архітэктуры. Капліца ж і ўвогуле ператварылася ў руіны^[1].

У 1990 г. будынак касцёла вярнулі католікам. Святыня была адрэстаўраваная, у галоўным алтары зноў быў змешчаны абраз Найсвяцейшай Тройцы, левы бочны алтар асвечаны ў гонар Маці Божай Чанстахоўскай, правы — у гонар Боскай Міласэрнасці^[1].

Архітэктура

Касцёл — 3-нефавая 2-вежавая базіліка з паўцыркульнай апсідай і дзвюма сакрысціямі абапал яе. Асноўны прамавугольны ў плане аб’ём накрыты 2-схільным дахам, апсіда — больш нізкім. Галоўны фасад вылучаны ў цэнтры глыбокім рызалітам і завершаны 2-схільным шчытом. Квадратныя 4-ярусныя вежы прарэзаны скразнымі арачнымі праёмамі, круглымі люкарнамі і завершаны шлемападобнымі купаламі. Бакавыя фасады рытмічна расчлянёны высокімі арачнымі аконнымі праёмамі і шырокімі пілястрамі ў прасценках^[1].

Перад касцёлам брама з 3 арачнымі праходамі, аздобленая на галоўным фасадзе паўкалонамі і завершаная лучковым франтонам^[1].

Інтэр’ер

Унутраная прастора члянёна 2 радамі квадратных у сячэнні слупоў на 3 нефы, перакрытыя скляпеннямі (конхавым у цэнтральным і крыжовымі ў бакавых нефах). Сцены крапаваны пілястрамі, буйнымі карнізамі. Скляпенні на падпружных арках. У нартэксе галерэя хораў. Часткова захавалася керамічная арнаментаваная падлога ў апсіднай частцы. Перад касцёлам размешчана трох’арачная брама з лучковым франтонам і паўкалонамі на фасадзе^[1].

Цікавыя звесткі

У гэтым касцёле хрысцілі Янку Купалу.

Зноскі

1. Каталіцкія святыні : Мінска-Магілеўс. архідыяцэзія. Ч. 1. Будслаўскі, Вілейскі і Мінскі дэканаты / Тэкст і фота Яроменкі А.; Уводз. Трацэўскага У.. — Мн.: Про Хрысто, 2003. — 255 с. — ISBN 985-6628-38-5, 985-6628-37-7.