Валадковічы

Валадковічы, Валадкевічы — шляхецкі род гербу «Радван» зменены.

Валадковічы
Краіна паходжання	Вялікае Княства Літоўскае

Паходжанне

Імаверна, паходзяць ад Каспара Валадковіча, шляхціча Віленскага павета, сыны якога Марцін і Рыгор у 1567 ставілі ў войска Вялікага Княства Літоўскага двух конных ваяроў з маёнтку Геранёны Ашмянскага павета. Марцін Валадковіч згадваецца ў ліку шляхты Менскага павета^[1].

Магчыма, да гэтага роду належалі Сенька з Мсціслаўшчыны (кан. XV — пач. XVI стст.), Рыгор з Полаччыны (1582) і іншыя^[2].

Найбольш вядомыя прадстаўнікі роду

• Марцін Валадковіч (?—?), дзяк гаспадарскі (1559), пазней суддзя земскі менскі
• Марцін Валадковіч (1565—1647), суддзя земскі менскі (з 1618)
• Казімір Валадковіч (1621—1662), езуіт
• Крыштаф Валадковіч (каля 1600—1670), пісар земскі менскі, ваявода наваградскі (з 1658)
• Марцін Казімір Валадковіч (?—1701), пісар земскі менскі (з 1689)
• Феліцыян Піліп Валадковіч (1697—1778), грэка-каталіцкі мітрапаліт кіеўскі (з 1762)
• Міхал Валадковіч (1735—1760), маянтковец-самаўпраўца, прысуджаны да смяротнага пакарання за свае ўчынкі; згадваецца ў шостай кнізе «Пана Тадэвуша»: «Пан Валадковіч здзекаваўся, і нямала».

Галерэя

• Іканаграфія роду Валадковічаў
• 
  Марцін Валадковіч
• 
  Марцін Казімір Валадковіч
• 
  Крыштаф Валадковіч
• 
  Дамінік Валадковіч
• 
  Юзаф Валадковіч
• 
  Феліцыян Піліп Валадковіч
• 
  Каспар Валадковіч
• 
  Тэрэза Валадковіч

Зноскі

1. В. Л. Насевіч. Валадковічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 2: Беліцк — Гімн / Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1994. — 537 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-85700-142-0. С. 205.
2. ЭнцВКЛ 2005.