Кацярына Эдуардаўна Міронава

Кацярына Эдуардаўна Міро́нава^[1] (18 лістапада 1883, Орша — 15 студзеня 1946) — беларуская актрыса тэатра.

Кацярына Эдуардаўна Міронава
Дата нараджэння	18 лістапада 1883(1883-11-18)
Месца нараджэння	Орша, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	15 студзеня 1946(1946-01-15) (62 гады)
Грамадзянства	Расійская імперыя  Беларусь  СССР
Прафесія	актрыса
Тэатр	Першае беларускае таварыства драмы і камедыі Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы Другі паказальны тэатр
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Міронава.

Біяграфія

Творчую дзейнасць пачала ў 1898 годзе на аматарскай сцэне ў Оршы. Працавала ў трупе Першага беларускага таварыства драмы і камедыі, з 1920 года ў тэатры імя Я. Купалы (БДТ-1). Адначасова ў 1920—1921 гадах актрыса і рэжысёр Другога паказальнага тэатра^[1].

Творчасць

Вобразы, створаныя К. Э. Міронавай, вызначаліся лірызмам, дакладнасцю і выразнасцю сцэнічнага малюнка, эмацыянальнасцю, адчуваннем індывідуальнай адметнасці характараў персанажаў. Лепшыя з іх: Паланея («Прымакі» Я. Купалы), Паўліна і маці Дрыля («Канец дружбы» і «Партызаны» К. Крапівы), пані Зямацкая, Маргарыта Лазараўна, Разалія Юльянаўна («Кастусь Каліноўскі», «Перамога», «Запяюць верацёны» Е. Міровіча), княгіня Прушынская («Панскі гайдук» Н. Бываеўскага) і інш.

Узнагароды

Заслужаная артыстка БССР (1940).

Зноскі

1. Беларусь 1995.