Крапіва канаплёвая

Крапіва канаплёвая^[1] (Urtica cannabina) — від шматгадовых травяністых раслін роду Крапіва (Urtica) сямейства Крапіўныя (Urticaceae).

Крапіва канаплёвая
Агульны выгляд расліны
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Расліны Аддзел:  Кветкавыя Клас:  Двухдольныя Парадак:  Ружакветныя Сямейства:  Крапіўныя Трыба:  Крапіўныя Род:  Крапіва Від:  Крапіва канаплёвая
Міжнародная навуковая назва
Urtica cannabina L., 1753
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы NCBI   546995 EOL   2874779 GRIN   t:402024 IPNI   857465-1 TPL   kew-2448579

Батанічнае апісанне

Верхняя частка расліны.

Крапіва канаплёвая — травяністая расліна з тоўстым паўзучым карэнішчам.

Сцябло — прамое, чатырохграннае, рабрыстае, негалінаванае, дасягае ў вышыню 150 см (пры спрыяльных умовах можа дасягаць да 2,4 метраў у вышыню).

Лісце — буйное, даўжынёй да 15 см, глыбока пальчата-3-5-раздзельнае, з пёрыстанадрэзанымі долямі, зубчастае, на хвосціках. Прылісткі свабодныя, даўгавата-лінейныя.

Суквецці галінастыя, доўгія, густакветкавыя. Расліна аднадомная або двухдомная, кветкі аднаполыя, у пазухах лісця.

Плод — арэшак, даўжынёй 2-2,5 мм.

Цвіце ў чэрвені—жніўні. Плоданасіць у жніўні^[2].

Сцёблы і лісце пакрытае простымі, кароткімі, цвёрдымі пякучымі валасінкамі. Валасінкі ўтрымліваюць мурашыную кіслату, дотык да іх выклікае хваравітае адчуванне, а затым сверб, званы крапіўніцай  (руск.). Уся расліна вельмі пякучая.

Распаўсюджанне і экалогія

Арэал віду ахоплівае Сярэднюю Азію, Манголію і Кітай. У Расіі расліна сустракаецца на ўсёй тэрыторыі^[3].

Расце па схілах, уздоўж дарог, на засмечаных месцах.

Таксанамія

Від Крапіва канаплёвая ўваходзіць у род Крапіва (Urtica) сямейства Крапіўныя (Urticaceae) парадку Ружакветныя (Rosales).

яшчэ 8 семейств (па Сістэме APG II)

яшчэ каля 45—50 відаў

парадак Ружакветныя

род Крапіва

аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя

сямейства Крапіўныя

від Крапіва канаплёвая

яшчэ 44 парадкі кветкавых раслін (па Сістэме APG II)

яшчэ каля 60 родаў

Зноскі

1. Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 136. — 160 с. — 2 350 экз.
2. Кучеров Е. В. Дикорастущие пищевые растения Башкирии и их использование. — Уфа: РИО Госкомиздата БССР, 1990. — С. 39. — ISBN 5-207-00113-2.
3. По данным сайта GRIN (см. карточку растения).