Латвійская нацыянальная гвардыя
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Латвійскя нацыянальная гвардыя або НГ (лат.: Latvijas Republikas Zemessardze або ZS) — воінскае фармаванне, якое ўваходзіць у склад Нацыянальных узброеных сіл Латвіі. Нацыянальная гвардыя з’яўляецца асновай сухапутных сіл, якая складаецца з добраахвотнікаў, якія выконваюць абавязкі нацыянальнай гвардыі, такія як рэагаванне на крызісы і падтрымка ваенных аперацый. Складаецца са штаба і 4 брыгад (фармальна — рэгіёнаў або муніцыпалітэта), якія падзеленыя на 18 батальёнаў.
Remove ads
Гісторыя

Нацыянальная гвардыя была створана 23 жніўня 1991 года Вярхоўным Саветам Латвійскай Рэспублікі як добраахвотная грамадская арганізацыя ваеннай самаабароны.[1] Яго карані можна прасачыць да арганізацыі Айзсаргі часоў даваеннай Латвійскай Рэспублікі. Гэта самая буйная структура Нацыянальных узброеных сіл Латвіі па колькасці. Нацыянальная гвардыя заўсёды адыгрывала істотную ролю ў сістэме нацыянальнай абароны, дазваляючы грамадскасці ўдзельнічаць у нацыянальнай абароне. Шэраг батальёнаў Нацыянальнай гвардыі пераўтвораны ў рэзервовыя сілы высокай гатоўнасці, якія могуць быць неадкладна разгорнутыя ў міжнародных ваенных аперацыях.
Маладая гвардыя (лат.: Latvijas Republikas Jaunsardze , JS) — моладзевая арганізацыя Нацыянальнай гвардыі, была створана ў 1992 годзе. Гэта найбуйнейшы моладзевы рух у Латвіі, які аб’ядноўвае моладзь ва ўзросце ад 10 да 21 года.[2]
Авіяцыйныя адзінкі Нацыянальнай гвардыі былі створаны ў 1993 годзе з паркам лёгкіх самалётаў і планёраў былога ДАСААФ СССР. У 2000 годзе авіяцыйны кампанент увайшоў у склад ВПС .
Remove ads
Задачы
Асноўнай задачай Нацыянальнай гвардыі з’яўляецца падтрымка рэгулярных падраздзяленняў Сухапутных сіл шляхам абароны нацыянальнай тэрыторыі падчас ваеннай пагрозы, а таксама выкананне функцый баявога забеспячэння і матэрыяльна-тэхнічнага забеспячэння Узброеных сіл Латвіі. У той жа час, Нацыянальная гвардыя павінна працягваць аказваць дапамогу насельніцтву ў пытаннях бяспекі, а таксама Дзяржаўнай паліцыі Латвіі ў забеспячэнні грамадскага правапарадку і працягваць ахову аб’ектаў, якія маюць значэнне для нацыянальнай бяспекі.[3]
Remove ads
Структура

(На момант 20 красавіка 2021 г.:)[4]
Штаб Нацыянальнай гвардыі (НГ) (Рыга)
- Падраздзяленне кіберабароны (Рыга)
- Спецназ
- Спецыяльны ўзвод падтрымкі PSYOPS (Валміера)
- Саюз ветэранаў (Рыга)
- Цэнтральны аркестр Нацыянальнай гвардыі (Рыга)
1-я брыгада Нацыянальнай гвардыі (Рыжскі штаб):
- Студэнцкі пяхотны батальён (Рыга)
- 13-ы пяхотны батальён (Рыга)
- 17-ы батальён баявой падтрымкі (Марупа)
- 19-ы батальён баявой службы (Ульброка)
- 53-ы пяхотны батальён (Баўска)
- CBRN абаронная рота (Рыга)
2-я брыгада нацыянальнай гвардыі (штаб Валміера):
- 22-і батальён баявой службы (Валміера)
- 25-ы пяхотны батальён (Гюльбене)
- 27-ы пяхотны батальён (Цэсіс)
- 31-ы пяхотны батальён (Алуксне)
- 54-ы батальён баявой падтрымкі (Oгрэ)
3-я брыгада нацыянальнай гвардыі (штаб Рэзекне):
- 32-і пяхотны батальён (Рэзэкне)
- 34-ы пяхотны батальён (Даўгаўпілс)
- 35-ы пяхотны батальён (Прэйлі)
- 36-ы батальён баявой падтрымкі (Лузнава, лат. Lūznava)
- 55-ы пяхотны батальён (Айзкраукле)
- 56-ы батальён баявой службы (Екабпілс)
4-я брыгада нацыянальнай гвардыі (штаб Ліепая):
Узбраенне
Remove ads
Супрацоўніцтва
Нацыянальная гвардыя наладзіла цеснае супрацоўніцтва з аналагічнымі арганізацыямі за мяжой — Нацыянальнай гвардыяй Мічыганскана ЗША, Рэзервам Аўстралійскай арміі, Тэрытарыяльнай арміяй Вялікабрытаніі, а таксама арганізацыямі хатняй гвардыі Даніі, Швецыі, Нарвегіі, Літвы і Эстоніі.[21]
Зноскі
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads