Леанід Паўлавіч Ліпінскі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ліпінскі.

Леанід Паўлавіч Ліпінскі (10 лістапада 1921, в. Казусёўка Клімавіцкага раёна — 7 верасня 1982) — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук (1975), прафесар (1974).

Леанід Паўлавіч Ліпінскі
Дата нараджэння	10 лістапада 1921(1921-11-10)
Месца нараджэння	Казусёўка, Клімавіцкі павет, Гомельская губерня, РСФСР
Дата смерці	7 верасня 1982(1982-09-07) (60 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі Інстытут гісторыі НАНБ БНТУ
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	МДУ імя А. А. Куляшова (1948)

Біяграфія

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Скончыў Магілёўскі педагагічны інстытут (1948). Працаваў намеснікам дырэктара Цэнтральнага дзяржаўнага гістарычнага архіва БССР у Мінску, з 1952 старшым навуковым супрацоўнікам Інстытуту гісторыі АН Беларусі. 3 1966 у Беларускім політэхнічным інстытуце.

Даследаваў сялянскі рух на Беларусі ў 1900—1917 гадах, станаўленне і развіццё капіталізму ў беларускай вёсцы, сацыяльнае расслаенне сялянства, сталыпінскую аграрную рэформу на Беларусі, прамысловасць, гандаль, гарадское кіраванне, жыллёва-камунальную гаспадарку Мінску ў пачатку XX ст. і іншае. Адзін з аўтараў «Гісторыі Мінска» (1967), «Нарысаў гісторыі прафсаюзаў Беларусі (1905—1969 гг.)» (1970).^[1]

Творы

Кнігі

• Крестьянское движение в Белоруссии в период между двумя революциями (июнь 1907 — февраль 1917 гг.) / Л. П. Липинский, Е. П. Лукьянов; Академия наук БССР, Институт истории. — Минск: Наука и техника, 1964. — 258 с.

Зноскі

1. Памяць. Мінск 2002, с. 556.