Леў Паўлавіч Мятліцкі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Мятліцкі.

Леў Па́ўлавіч Мятлі́цкі (нар. 18 красавіка 1930, Мінск) — беларускі савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч. Кандыдат эканамічных навук.

Леў Паўлавіч Мятліцкі
Першы сакратар Мінскага гарадскога камітэта КП Беларусі снежань 1964 — 1967
Папярэднік	Антон Насілоўскі
Пераемнік	Васіль Шарапаў
Першы сакратар Брэсцкага прамысловага абласнога камітэта КП Беларусі студзень 1963 — 10 снежня 1964
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	пасада скасаваная
Нараджэнне	18 красавіка 1930(1930-04-18) (95 гадоў) Менск, Менская акруга, Беларуская ССР, СССР
Партыя	КПСС (з 1953)
Узнагароды

Біяграфія

Скончыў Мінскі палітэхнікум (1950), Ленінградскі электратэхнічны інстытут імя У. І. Ульянава (Леніна) (ЛЭТІ) (1955) і Беларускі дзяржаўны інстытут народнай гаспадаркі імя В. У. Куйбышава (1972). Член КПСС з 1953 года.

У 1950—1953 гадах — радыетэхнік, электрасветлатэхнік, інжынер сувязі Мінскага аэрапорта.

У 1956—1957 гадах — выкладчык, старшы майстар вытворчага навучання, намеснік дырэктара па вучэбна-вытворчай рабоце тэхнічнага вучылішча № 6, г. Баранавічы Брэсцкай вобласці.

У 1957 годзе — інжынер-канструктар Мінскага станкабудаўнічага завода імя Варашылава.

У 1957—1962 гадах — інструктар, намеснік загадчыка Прамыслова-транспартнага аддзела ЦК КП Беларусі.

У 1962—1963 гадах — першы сакратар Баранавіцкага гарадскога камітэта КП(б) Беларусі (Брэсцкая вобласць).

У 1963—1964 гадах — першы сакратар Брэсцкага прамысловага абласнога камітэта КП Беларусі.

У 1965—1967 гадах — першы сакратар Мінскага гарадскога камітэта КП Беларусі.

У 1967—1972 гадах — намеснік дырэктара Навукова-даследчага інстытута эканомікі і эканоміка-матэматычных метадаў планавання пры Дзяржаўным планавым камітэце Савета Міністраў Беларускай ССР.

У 1972—1977 гадах — намеснік старшыні Дзяржаўнага планавага камітэта СМ Беларускай ССР — начальнік упраўлення Дзяржплана БССР па планаванні навукова-даследчых работ і ўкаранення дасягненняў навукі і тэхнікі ў вытворчасць.

У 1977—1980 гадах — кіраўнік групы савецкіх кансультантаў пры Цэнтральным савеце па планаванні на Кубе.

У 1980—1985 гадах — намеснік старшыні Дзяржаўнага планавага камітэта Беларускай ССР.

У 1985—1990 гадах — саветнік па пытаннях планавання Пасольства СССР, прадстаўнік Дзяржплана СССР у Рэспубліцы Куба; саветнік-пасланнік Пасольства СССР у Рэспубліцы Куба па эканамічных пытаннях.

У 1995—2005 гадах — кіраўнік Цэнтра даследаванняў сусветнай эканомікі НДЭІ Міністэрства эканомікі Рэспублікі Беларусь.

Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР 6-га склікання (1963—1967) і Вярхоўнага Савета СССР 7-га склікання (1966—1970).

Жыве ў Мінску.

Навуковая дзейнасць

Аўтар больш як 75 навуковых прац. Асноўнымі напрамкамі навуковых даследаванняў былі пытанні распрацоўкі аўтаматызаванай сістэмы планавых разлікаў (АСПР), развіцця сферы паслуг і іх уліку ў валавым ўнутраным прадукце, даследаванні праблем сусветнай эканомікі, развіцця знешнеэканамічных адносін і інш. Неаднаразова прызначаўся прадстаўніком і кіраўніком рабочай групы ад БССР у ААН (Швейцарыя) па пытаннях знешнеэканамічнага супрацоўніцтва.

Узнагароды

Узнагароджаны Ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1966) і 6-ю медалямі, Ганаровымі граматамі Вярхоўнага Савета БССР і Вярхоўнага Савета СССР. Узнагароджваўся Ганаровымі граматамі Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь^[1].

Зноскі

1. "Кто есть кто в Республике Беларусь. Люди дела" / Под ред. И.В.Чекалова. Минск: Энциклопедикс, 2013.