Любоў Пятроўна Кунцэвіч

Любоў Пятроўна Кунцэвіч (нар. в. Рухава, Старадарожскі раён, Мінская вобласць) — беларуская мовазнаўца. Кандыдат філалагічных навук.

Любоў Пятроўна Кунцэвіч
Дата нараджэння	8 красавіка 1954(1954-04-08)[1] (71 год)
Месца нараджэння	Рухава, Пасецкі сельсавет, Старадарожскі раён, Мінская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Род дзейнасці	мовазнаўца
Месца працы	Інстытут мовазнаўства НАНБ
Навуковая ступень	кандыдат філалагічных навук
Альма-матар	філалагічны факультэт БДПУ імя М. Танка
Член у	Рэспубліканская тэрміналагiчная камiсiя пры НАН Беларусi
Узнагароды	Ганаровая грамата Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[d] (2009) Ганаровая грамата Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь юбілейны медаль «У гонар 80-годдзя Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі»[d] Памятный знак «У гонар 100-годдзя Інстытута беларускай культуры»[d]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Кунцэвіч.

Біяграфія

Нарадзілася ў вёсцы Рухава Старадарожскага раёна Мінскай вобласці. Скончыла філалагічны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута імя М. Горкага. Навучалася ў завочнай аспірантуры Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа. У 1986 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю на тэму «Беларуска-руская паралексія (тыпалогія паралекс і паралексічная інтэрферэнцыя)», падрыхтаваную пад навуковым кіраўніцтвам А. Я. Міхневіча^[2].

З 1977 года працуе ў Інстытуце мовазнаўства імя Якуба Коласа НАН Беларусі. У 1978—1990 гадах была супрацоўнікам сектара рускай мовы. У 1990—1994 гадах займала пасаду вучонага сакратара інстытута. З 1994 па 2010 год — загадчык аддзела дыялекталогіі і лінгвагеаграфіі. У 2004—2014 гадах — намеснік дырэктара інстытута па навуковай рабоце. Цяпер працуе вядучым навуковым супрацоўнікам аддзела дыялекталогіі і лінгвагеаграфіі^[2].

З 2005 года з’яўляецца сябрам Міжнароднай камісіі АЛА пры Міжнародным камітэце славістаў^[2]. Член арфаграфічнай секцыі Рэспубліканскай тэрміналагічнай камісіі пры НАН Беларусі^[3].

Навуковая дзейнасць

Асноўнымі сферамі даследавання з’яўляюцца дыялекталогія, сучасная беларуская літаратурная мова, беларуска-рускае двухмоўе, лексікаграфія. Аўтар каля 200 навуковых прац, сярод якіх пяць манаграфій, «Кароткая граматыка беларускай мовы», пяць тэматычных слоўнікаў, пяць арфаграфічных слоўнікаў, тры хрэстаматыі (у суаўтарстве). З’яўляецца адным з аўтараў і навуковых рэдактараў усіх выпускаў дыялекталагічнага зборніка «Беларуская дыялекталогія. Матэрыялы і даследаванні»^[2].

Пад яе навуковым кіраўніцтвам былі падрыхтаваныя тры кандыдаты навук^[2].

Узнагароды

Узнагароджана Ганаровай граматай НАН Беларусі (2009), Ганаровай граматай Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь (2010), юбілейным медалём «У гонар 80-годдзя НАН Беларусі» (2010), памятным знакам «У гонар 100-годдзя Інстытута беларускай культуры» (2024)^[2].

Публікацыі

Манаграфіі

• «Руская мова ў Беларусі» (1985)

Слоўнікі

• «Беларуска-рускі паралексічны слоўнік» (1985),
• «Жывёльны свет» (1999),
• «Раслінны свет» (2001),
• «Чалавек» (2006),
• «Сельская гаспадарка» (2010),
• «Плытніцтва» (2019),
• «Мова Сенненшчыны. Дыялектны слоўнік» (2015)

Даведнік

• «Культура рускага маўлення ў пытаннях і адказах» (1996)

Хрэстаматыі па беларускай мове

• «Жывая спадчына» (1992),
• «Слова беларускае: з гісторыі лексікалогіі і лексікаграфіі» (1994),

Выбраныя публікацыі

• «Супастаўляльнае апісанне рускай і беларускай моў. Марфалогія» (1989),
• «Тыпалогія двухмоўя і шматмоўя ў Беларусі» (1998),
• руска-беларускі размоўнік «Культура Беларусі» (1993),
• «Словазбор з фальклорна-этнаграфічных крыніц» (2018),
• «Хрэстаматыя па беларускай дыялекталогіі. Цэнтральная зона» (2009).