Малькальм III

Малькальм III Вялікі Правадыр (шатл. гэл.: Máel Coluim mac Donnchada, англ.: Malcolm III Canmore, 26 сакавіка 1031 — 13 лістапада 1093) — кароль Альбы (Шатландыі) (1058—1093), сын караля Дункана I.

Малькальм III
шатл. гэл.: Máel Coluim mac Donnchada, англ.: Malcolm III
Малькальм III, кароль Шатландыі
кароль Альбы (Шатландыі) 17 сакавіка 1058 — 13 лістапада 1093
Каранацыя	25 сакавіка 1058, Скун
Папярэднік	Лулах
Пераемнік	Дональд III
Нараджэнне	26 сакавіка 1031 Шатландыя
Смерць	13 лістапада 1093[1] (62 гады) Алнік[d], графства Нартумберленд, Англія
Месца пахавання	Данфермлінскае абацтва[d]
Род	Данкельдская дынастыя
Бацька	Дункан I[d][2]
Маці	Сібіла Нартумбрыйская
Жонка	Інгеборга Фінсдоцір[d][2][3] і Маргарыта Шатландская[2][3]
Дзеці	Мэры Шатландская[d][2], Эдмунд[4][2], Ethelred of Scotland[d][4], Эдгар[4][2], Аляксандр I[4][2], Мацільда Шатландская[2], Давід I[2], Дункан II[4][2], Malcolm of Scotland[d][4], Donald of Scotland[d][4] і Edward of Scotland[d][4]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Малькальм III стаў каралём Шатландыі пасля забойства Лулаха.

Жонка караля Маргарыта паспрабавала рэфармаваць шатландскую царкву ў французскім духу, хоць з павагай адносілася да традыцый пустэльніцтва, закладзеных святым Калумбам. Яна ўгаварыла мужа склікаць сабор вышэйшага духавенства краіны, на якім сама старшынствавала, у той час як кароль выконваў ролю перакладчыка. Маргарыце ўдалося ліквідаваць шэраг парушэнняў, якія прысутнічалі ў шатландскай царкве.

У 1077 годзе ў Шатландыі пачаліся ўнутраныя міжусобіцы. Кіраўнік Марэя Маэлснехтайн  (англ.), сын Лулаха, заявіў пра свае правы на шатландскі прастол і падняў мяцеж. Малькальм атрымаў над ім перамогу, але захаваў яму жыццё, і Маэлснехтайн дажыў да 1085 года. Пачынаючы з гэтага часу і да 1091 года Шатландыя жыла ў міры.

У 1091 годзе Малькальм, незадаволены кіраваннем Вільгельма II Рудага, сабраў армію і напаў на Англію, але затым абодва караля аднавілі мірны дагавор у Абернеці. Аднак Вільгельм не вельмі хацеў выконваць умовы дагавора, і напружанасць паміж Англіяй і Шатландыяй захоўвалася. У 1093 годзе Вільгельм цяжка захварэў. Спужаўшыся пякельных пакут за парушэнне дагавора, ён запрасіў Малькальма ў Глостэр для новых перамоў. Але пакуль Малькальм дабраўся да месца іх правядзення, Вільгельм акрыяў. Ён сустрэў Малькальма груба і запатрабаваў ад яго з'явіцца ў Лондан на суд баронаў для рашэння спрэчных пытанняў. Малькальм заявіў, што не лічыць сябе васалам англійскага караля, і вярнуўся дамоў. Разумеючы, што ў такой сітуацыі вайна непазбежная, ён вырашыў нанесці ўдар першым. Сабраўшы армію, у лістападзе 1093 года Малькальм перайшоў мяжу з намерам аблажыць крэпасць Алнвік. Але там ён патрапіў у засаду і загінуў ад рукі свайго сваяка Аркіла Марэла, сцюарда  (англ.) Бамбара. У тым жа бітве быў смяротна паранены і яго старэйшы сын Эдуард.

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #119009269 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 жніўня 2015.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
2. Kindred Britain

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q75653886'></a>
3. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
4. Lundy D. R. The Peerage

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q67129259'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q21401824'></a>