Музей беларускага народнага мастацтва

Музей беларускага народнага мастацтва — філіял Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь, размешчаны ў Касцёле Святога Мацвея Апостала ў вёсцы Аколіца Мінскага раёна.

Музей беларускага народнага мастацтва
Касцёл Святога Мацвея Апостала ў якім размяшчаецца музей
Профіль	мастацкі
Заснаваны	1979
Падпарадкаванасць	Нацыянальны мастацкі музей Рэспублікі Беларусь
Месцазнаходжанне	223054, Мінская вобласць, Мінскі раён, Астрашыцка-Гарадоцкі в/с, в. Аколіца, вул. Іванаўская, 17Б
Агульная плошча	500
Выставачная плошча	361
Дырэктар	Ільініч Дар'я Сяргееўна
Адкрыты	З 10.00 да 17.00 З 1 мая па 30 верасня ў суботу і нядзелю з 11:00 да 19:00 Выхадныя дні: панядзелак, аўторак
Білет	дзеці, студэнты — 2,0 р., дарослыя — 3,0 р.
folk.artmuseum.by
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя

Інтэр’ер музея

Экспазіцыя музея

Ідэя стварэння музея ў разбураным Крыжагорскім касцёле належала намесніку дырэктара па навуцы Дзяржаўнага мастацкага музея БССР І. М. Паньшынай і старэйшаму навуковаму супрацоўніку аддзела дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва Т. І. Сцёпінай. Канцэпцыю рэстаўрацыі і размяшчэння экспазіцыі ў культавым будынку падтрымала дырэктар Дзяржаўнага мастацкага музея Алена Васільеўна Аладава. Першапачаткова касцёл было вырашана знесці, бо страты будынка складалі звыш 80 %. Знішчэнню Крыжагорскага касцёла перашкодзіла асабістае ўмяшанне кіраўніка БССР П. М. Машэрава^[1].

Групу рэстаўратараў узначаліла архітэктар Л. У. Паўлава. Да асноўнага аб’ёму будынка з боку апсіды быў дабудаваны прамавугольны ў плане аб’ём (арх. В. М. Аладаў), дзе размясціліся дадатковыя выставачныя плошчы і бытавыя памяшканні^[1].

Музей у рэканструяваным будынку адкрыўся ў 1979 г.

Экспазіцыя

Саломапляценне ў музеі

Ганчарства ў музеі

Драўляная рэлігійная скупльтура ў музеі

Экспазіцыя музея знаёміць з традыцыйным народным мастацтвам беларусаў XVI — пачатку XX ст. і з творамі сучасных майстроў, якія працуюць у найбольш распаўсюджаных відах народнага мастацтва: ткацтве, ганчарстве, разьбе і роспісу па дрэве, пляценню з саломы і лазы^[1].

У экспазіцыі прадстаўлены традыцыйныя касцюмы канца XIX — пачатку XX ст., ручнікі і дэкаратыўныя тканіны XX стагоддзя з розных рэгіёнаў Беларусі^[1].

Побач з традыцыйным бытавым начыннем экспануюцца выдатны прыклад высокаразвітога мастацтва пляцення з саломы — царскія вароты канца XVIII — пачатку XX стагоддзя, у якіх выкарыстана некалькі элементаў пляцення, з якіх складаецца мудрагелісты ўзор з зубчыкаў і квадратаў розных памераў. Аправай служыць салома, якая імітуе золата, а кавалачкі каляровай тканіны, што змешчаны ў сярэдзіну кожнага квадрата, замянілі каштоўныя камяні^[1].

Прадстаўлены творы сельскіх майстроў з вёсак Нягневічы, Забалацце, Мяжэвічы, якія стварылі разбяныя царскія вароты і скульптуры XVIII — пачатку XX стагоддзя. У іх захоўваюцца агульныя рысы, веданне пластычных уласцівасцей матэрыялу^[1].

Сучаснае мастацтва разьбы па дрэве прадстаўлена работамі вядомых у рэспубліцы самадзейных разьбяроў — А. Ф. Пупко, В. В. Альшэўскага, К. К. Казялко, якія працягваюць слаўныя традыцыі беларускай разьбы^[1].

Ганчарныя вырабы ў калекцыі музея адносяцца да XX стагоддзя. Чыгуны і макітры для прыгатавання ежы, міскі, збаны і гладышы для малака, глякі і слоікі для захоўвання прадуктаў, свістулькі і гліняныя цацкі ўпрыгожаны самымі простымі спосабамі: абваркай, томленасцю, роспісам па тэракотавай паверхні, пакрыццём палівай. Бытавое ганчарнае начынне амаль не мае роспісу^[1].

Асаблівую групу помнікаў у экспазіцыі складаюць вырабы Івянецкай фабрыкі, вядучага цэнтра мастацкага ганчарства ў Беларусі. У музеі прадстаўлены работы аднаго са стваральнікаў арцелі — В. Ф. Кулікоўскага, а таксама І. М. Маўчановіча, М. М. Звярко, А. В. Пракаповіча, якія адраджаюць забытае мастацтва вырабу фігурных пасудзін у выглядзе бараноў, мядзведзяў, зуброў^[1].

• 
  Царскія вароты
• 
  Царскія вароты
• 
  Царскія вароты
• 
  Царскія вароты

Зноскі

1. Музей беларускага народнага мастацтва ў Раўбічах