Мікалай Іванавіч Друцкі-Любецкі

Мікалай Іванавіч Друцкі-Любецкі (нар. да 1633 — пам. паміж 9 чэрвеня 1668 і 4 чэрвеня 1671^[7]) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.

Мікалай Іванавіч Друцкі-Любецкі
стольнік мсціслаўскі[d]
Нараджэнне	не пазней за 1633
Смерць	не раней за 29 ліпеня 1668 і не пазней за 3 мая 1670
Род	Друцкія-Любецкія[1]
Бацька	Іван Рыгоравіч Друцкі-Любецкі[2][1]
Маці	Н з Лавейкаў[d][3][1]
Жонка	Крысціна са Статкевічаў[d][4][5][…]
Дзеці	Шыман Друцкі-Любецкі[5][1], Багдан Казімір Друцкі-Любецкі[d][5][6] і Тэадор Друцкі-Любецкі[d][5]
Веравызнанне	праваслаўе[4]

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Друцкі-Любецкі.

Біяграфія

Прадстаўнік роду Друцкіх-Любецкіх герба «Друцк»^[8]. Нарадзіўся ў сям’і Івана (Яна) Рыгоравіча, падстарасты аршанскага (1621—1640), і ягонай першай жонкі N. Лавейка^[7].

Стольнік мсціслаўскі (1668)^[7].

Валодаў маёнткамі Лунін і Пагост у Пінскім павеце, праз шлюб з Крысцінай Статкевіч-Заверскай, дачкой Багдана Статкевіча, набыў вялікі маёнтак Любавічы ў Аршанскім павеце^[8].

Сям’я

У шлюбе з Крысцінай Багданаўнай Статкевіч-Заверскай (пам. да 4 чэрвеня 1671), дачкой кашталяна навагрудскага Багдана Статкевіча, меў трох сыноў^[7]:

• Шыман Дамінік, каралеўскі палкоўнік, падстолі і стольнік уладзімірскі, затым стольнік оўруцкі, кашталян мінскі, разам з братам Багданам актыўна ўдзельнічаў на баку «рэспубліканцаў» у грамадзянскай вайне ў Вялікім Княстве Літоўскім 1696—1702 гадоў;
• Тэадор (нар. пасля 1660, памёр у маладосці);
• Багдан Казімір, стольнік аршанскі.

Сыны ў дзяцінстве знаходзіліся пад апекай ваяводы троцкага князя Марцыяна Агінскага, маршалка вялікага літоўскага князя Гілярыя Палубінскага, пісара літоўскага князя Міхала Друцкага-Сакалінскага^[7].

Зноскі

1. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 210.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
2. Глінскі Я. С. Князі Друцкія-Любецкія ў канцы XVI – XVII ст.: радавод, маёмаснае становішча, грамадска-палітычная дзейнасць // Архіварыус — Мн.: Дзяржкамархіў, Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі, 2016. — вып. 14. — С. 337. — ISSN 2225-4412

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q119506515'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4315007'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q64248901'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123900622'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q89521785'></a>
3. Глінскі Я. С. Князі Друцкія-Любецкія ў канцы XVI – XVII ст.: радавод, маёмаснае становішча, грамадска-палітычная дзейнасць // Архіварыус — Мн.: Дзяржкамархіў, Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі, 2016. — вып. 14. — С. 336. — ISSN 2225-4412

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q119506515'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4315007'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q64248901'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123900622'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q89521785'></a>
4. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego : spisy. T. 9, Województwo mścisławskie XVI‒XVIII wiek / пад рэд. А. Рахуба — Warszawa: 2019. — С. 175. — ISBN 978-83-65880-76-5

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q121092284'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11686050'></a>
5. Глінскі Я. С. Князі Друцкія-Любецкія ў канцы XVI – XVII ст.: радавод, маёмаснае становішча, грамадска-палітычная дзейнасць // Архіварыус — Мн.: Дзяржкамархіў, Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі, 2016. — вып. 14. — С. 342. — ISSN 2225-4412

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q119506515'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q4315007'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q64248901'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123900622'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q89521785'></a>
6. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 210, 211.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
7. Глінскі 2016.
8. ЭнцВКЛ 2005.