Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (1874)

Барон Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц (руск.: Николай Александрович Гревениц; 1874—1931) — расійскі дзяржаўны дзеяч, Херсонскі (1911—1915) і Чарнігаўскі (1916—1917) губернатар. Сапраўдны стацкі саветнік (1914), камергер (1914).

Мікалай Аляксандравіч Грэвеніц
Чарнігаўскі губернатар[d] 1916 — 1917
Папярэднік	Мікалай Мікалаевіч Лаўрыноўскі[d]
Херсонскі губернатар[d] 28 лютага 1911 — 1915
Папярэднік	Фёдар Аляксандравіч Бантыш[d]
Пераемнік	Віталь Георгіевіч Вятчынін[d]
Екацярынаслаўскі віцэ-губернатар[d] 15 снежня 1908 — 7 сакавіка 1911
Пераемнік	Мікіта Аляксеевіч Тацішчаў[d]
Казанскі віцэ-губернатар[d] 13 ліпеня 1907 — 15 снежня 1908
Папярэднік	Дзмітрый Дзмітрыевіч Кабека[d]
Пераемнік	Георгій Баляслававіч Пяткевіч[d]
Маршалак шляхты Пінскага павета 1905 — 1907
Пераемнік	Ілья Апанасавіч Папа-Афанасопула
Нараджэнне	8 жніўня 1874(1874-08-08) Расійская імперыя
Смерць	4 студзеня 1931(1931-01-04) (56 гадоў) Брусель, Бельгія
Бацька	Аляксандр Аляксандравіч Грэвеніц[d]
Адукацыя	Аляксандраўскі ліцэй[d]
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Грэвеніц.

Біяграфія

Нарадзіўся 27 ліпеня (8 жніўня) 1874 года^[1] у сям’і барона Аляксандра Аляксандравіча Грэвеніца (Аляксандр Фрыдрых Аўраам) Грэвеніц (1837—1901) — сапраўднага стацкага саветніка, дырэктара Санкт-Пецярбургскага выхаваўчага дома^[2]. Дзед па бацьку — Аляксандр Фёдаравіч Грэвеніц (1806—1884). Маці — Крысціна Якаўлеўна Грэвеніц (нар. Віліе; 1847 — 17.11.1917^[3]). Яго сёстры:

• Аляксандра Аляксандраўна (1866—1947)^[4], у шлюбе з кузенам, баронам Барысам Мікалаевічам (Барысам Тэадорам Рудольфам) Грэвеніцам^[5]
• Ганна Аляксандраўна (1868—1948)^[4], у шлюбе з баронам Яганесам (Янам) Аляксандравічам фон Гойнінген-Гюнэ^[5]
• Вольга Аляксандраўна (1871—1939)^[4], у шлюбе з Мікалаем Кошалевым^[5] — маршалкам дваранства, а затым і губернатарам Гроднам^[4]
• Сафія Аляксандраўна, у шлюбе з інжынерам-архітэктарам Андрэем Феліксавічам Пелем (Poehl; 1878—1938)^[5]

У 1894 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй X класам і паступіў на службу. З 1904 — камер-юнкер^[1], у 1907 годзе — надворны саветнік. У 1905—1907 гадах займаў пасаду маршалка шляхты Пінскага павета^[6]. З 13 ліпеня 1907 года — Казанскі віцэ-губернатар; 19 мая 1908 года быў выраблены ў калежскія саветнікі. З 15 снежня 1908 года — Екацярынаслаўскі віцэ-губернатар.

З 28 лютага 1911 года быў прызначаны Херсонскім губернатарам; з 19 мая — у чыне стацкага саветніка. У званні камергера з 1914 года; у тым жа годзе стаў сапраўдным стацкім саветнікам^[7].

У 1916 годзе прызначаны Чарнігаўскім губернатарам.

У Пецярбургу жыл па адрасе: Мацвееўская вуліца^[8], 3^[5].

Пасля рэвалюцыі 1917 года эміграваў у Бельгію, дзе і цяпер жывуць яго нашчадкі^[9].

Памёр у Бруселі ў 1931 годзе — 2 студзеня^[1] ці 4 студзеня^[10].

Узнагароды

• Ордэн Святога Станіслава 2-й ст. (1904);
• Ордэн Святой Ганны 2-й ст. (1907);
• Ордэн Святога Уладзіміра 4-й ст. (1909);
• Найвышэйшая падзяка (1915).
• Медаль «У памяць валадарання імператара Аляксандра III»;
• Медаль «За працы па першай усеагульнай перапісу насельніцтва»;
• Медаль «У памяць 100-годдзя Айчыннай вайны 1812 г.» (1912);
• Медаль «У памяць 300-годдзя валадаранні дому Раманавых» (1913);
• Знак узнагароды «за працы па землеўпарадкаванні»^[7].

Сям’я

Баранеса А. М. Грэвеніц, жонка. 1915.

Жаніўся ў Казані 12 лістапада 1908 года на Ганне Міхайлаўне Стрыжэўскай^[1][5].

Сын — Аляксандр Мікалаевіч (12.06.1911—20.02.1988), з 1933 года быў жанаты на праўнучцы А. С. Пушкіна^[11].