Мікалай Сцяпанавіч Гумілёў
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Мікала́й Сцяпа́навіч Гумілёў (3 (15) красавіка 1886, Кранштат — жнівень 1921, пад Петраградам, дакладнае месца невядома) — рускі паэт Срэбнага веку, стваральнік школы акмеізму, перакладчык, літаратурны крытык, падарожнік, афіцэр.
Remove ads
Зборнікі вершаў
- Горы і цясніны (рукапісны) (Тыфліс, 1901)
- Шлях канквістадораў (1905)
- Рамантычныя кветкі (Парыж, 1908)
- Жэмчугі (1910)
- Чужое неба (1912)
- Калчан (1916)
- Вогнішча (1918)
- Фарфоравы павільён (1918)
- Шацёр (1921)
- Вогненны слуп (1921)
П'есы
- Дон Жуан у Егіпце (1912)
- Гульня (1913, апублікаваная 1916)
- Актэон (1913)
- Гондла (1917)
- Дзіця Алаха (1918)
- Атручаная туніка (1918, апублікаваная 1952)
- Дрэва ператварэнняў (1918, апублікаваная 1989)
- Паляванне на насарога (1920, апублікаваная 1987)
Зноскі
- См., напр.: Черубина де Габриак. Памяти Анатолия Гранта [: стих. ]
- Синявский А. Д. Гумилёв // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 2.
- ГУМИЛЁВ Николай Степанович // Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 587–591. — ISBN 5-94848-245-6
Спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads