Мікалай Уладзіміравіч Скоблін

Мікала́й Уладзі́міравіч Ско́блін (руск.: Николай Владимирович Скоблин; 9 чэрвеня 1893(1893-06-09)^[1], Нежын, Чарнігаўская губерня — 1937 ці 1938^[2], Іспанія) — рускі военачальнік, удзельнік Першай сусветнай і грамадзянскай войнаў.

Мікалай Уладзіміравіч Скоблін
руск.: Николай Владимирович Скоблин
Дата нараджэння	9 чэрвеня 1893(1893-06-09)
Месца нараджэння	Расійская імперыя
Дата смерці	1937 або 1938
Месца смерці	Іспанія
Жонка	Nadezhda Plevitskaya[d]
Альма-матар	Чугуеўскае ваеннае вучылішча[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Прыналежнасць	Расійская імперыя  Белы рух  СССР
Род войскаў	інфантэрыя
Гады службы	1911—1920; 1930/1931—1937/1938
Званне	Генерал-маёр
Камандаваў	Q11743713?
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна, Грамадзянская вайна
Узнагароды і званні	Ордэн Святога Георгія IV ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 9 чэрвеня 1893 года ў Нежыне.

Удзельнік Белага руху. Начальнік Карнілаўскай дывізіі. Генерал-маёр (26 сакавіка 1920 года). Стаў начальнікам дывізіі восенню 1919 года ва ўзросце 25 гадоў і тым самым — самым маладым начальнікам дывізіі сярод белагвардзейцаў. Першапаходнік  (руск.). З 1930 (1931) года — тайны агент НКУС.

Выконваючы савецкае заданне, у верасні 1937 года ўдзельнічаў у выкраданні старшыні Рускага агульнавоінскага саюза генерала Я. К. Мілера. Пасля выкрыцця і спробы здаць яго французскай паліцыі Скоблін бег, схаваўся ў савецкім пасольстве ў Парыжы або на адной з парыжскіх явак замежнага аддзела НКУС СССР. Далейшы лёс Скобліна застаецца няясным, высоўваюцца розныя здагадкі датычна абставінаў яго знікнення і гібелі.

Афіцыйныя прадстаўнікі Савецкага Саюза ніколі не прызнавалі адказнасці за забойства генерала Скобліна. Пасля распаду СССР у прэсе з’явілася некалькі версій яго гібелі, якія супярэчылі адна адной.