Мітар Марцінавіч

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Марцінавіч.

Мітар Марцінавіч (Баіца, Цэтыне, Чарнагорыя, 8 верасня 1870 — 11 лютага 1954, Бялград) — генерал Югаслаўскай арміі.

Мітар Марцінавіч
Митар Мартиновић
міністр замежных спраў Чарнагорыі 6 чэрвеня 1912 — 25 красавіка 1913
Папярэднік	Душан Грэгавіч
Пераемнік	Пётр Пламенац
Нараджэнне	8 верасня 1870(1870-09-08) Баіца, Цэтыне, Чарнагорыя
Смерць	11 лютага 1954(1954-02-11) (83 гады) Бялград, Сербія
Род	Марцінавіч
Званне	генерал

Біяграфія

Кадэцкую школу скончыў у Мілане, і інжынерна-артылерыйскую ваенную акадэмію ў Турыне. Ён быў кіраўніком ваеннага суда княжацкага двара, а затым і прэм’ер-міністрам, ваенным міністрам, і міністр замежных спраў Чарнагорыі. Падчас аблогі Шкодэра ў Першай Балканскай вайне, камандаваў Прыморскім атрадам. Падчас Першай сусветнай вайны, камандзір Дрынскага і Герцэгавінскага атрадаў. Затым дэлегат пад Рускім Вярхоўным камандаваннем, і падчас абароны Катора камандзір Лоўчэнскага атрада. У Каралеўстве сербаў, харватаў і славенцаў атрымаў у 1919 званне генерала. Выконваў абавязкі, памочніка камандуючага палявой арміяй. Выйшаў на пенсію ў 1921 годзе. Ён быў узнагароджаны залатым медалем Мілаша Абіліча і іншымі ўзнагародамі. Ён напісаў працу: Упутство војничком старешинству за васпитање војске ў војном духу и дисциплини, Цэтыне (1900).

Зноскі