Мікалай Апанасавіч Герасімаў

Мікалай Апанасавіч Герасімаў (руск.: Николай Афанасьевич Герасимов; 26 кастрычніка 1903, Пецярбург, Расія — 17 верасня 1977, Магілёў) — рускі і беларускі празаік.

Мікалай Апанасавіч Герасімаў
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	26 кастрычніка 1903(1903-10-26)
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Дата смерці	17 верасня 1977(1977-09-17) (73 гады)
Месца смерці	Магілёў, Магілёўская вобласць, Беларуская ССР, СССР
Пахаванне	Магілёў
Грамадзянства	СССР
Альма-матар	Ваенна-медыцынская акадэмія імя С. М. Кірава[d] (1937)
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	празаік
Мова твораў	руская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР Саюз беларускіх пісьменнікаў
Узнагароды

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Герасімаў.

Біяграфія

Нарадзіўся 26 кастрычніка 1903 года ў Пецярбургу ў сям’і служачага. Працаваў справаводам у Малаяраслаўскім павятовым выканкаме Калужскай вобласці, інструктарам у спартыўных арганізацыях. У 1925–1927 гг. служыў у Чырвонай Арміі^[1]. Пасля працаваў рабочым на суднабудаўнічым заводзе, на трыкатажнай фабрыцы, на будаўніцтве ў Ленінградзе^[2].

Пасля заканчэння Ваенна-медыцынскай акадэміі імя С. М. Кірава ў 1937 г. служыў ваенным урачом^[1].

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Служыў у 254-м батальёне аэрадромнага абслугоўвання 1-й гвардзейскай артылерыйскай дывізіі, 11-м асобным дывізіёне 1-га корпуса проціпаветранай абароны Маскоўскай ваеннай акругі, 404-м складзе Маскоўскай ваеннай акругі, аэрадроме спецпрызна 5-й авіяцыі далёкага дзеяння^[1].

Пасля Вялікай Айчыннай вайны працягнуў службу ў арміі. У 1956 г. звольнены з вайсковай службы^[1].

Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1956 г^[2].

З 1957 г. жыў у Магілёве^[2]. Працаваў на Магілёўскай абласной станцыі пералівання крыві, намеснікам загадчыка Магілёўскага абласнога аддзела аховы здароўя^[1].

Памёр 17 верасня 1977 года ў Магілёве. Пахаваны там жа^[2].

Узнагароды[1]

• Ордэн Чырвонай Зоркі (06.11.1947);
• Ордэн Чырвонага Сцяга (15.11.1950);
• Ордэн Леніна (26.10.1955);
• Медаль «За баявыя заслугі» (03.11.1944);
• Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941–1945 гг.» (09.05.1945).

Творчасць

У друку выступіў у 1921 г. з нарысамі, вершы друкаваў з 1926 г. Пісаў на рускай мове. Псеўданімы: Протва Н.^[3] Аўтар аповесцей «Где сходятся берега» (Москва, 1931), «Простуда» (Москва, 1932), «Огонь над Каличевкой» (Чкалов, 1955), «Завтрашний день принадлежит тебе» (Москва, 1966), рамана «Узлы» (Москва, 1932)^[2].