Наталій

Наталій быў важнай фігурай у ранняй гісторыі царквы, яго часам лічаць першым антыпапам.

Адзіная інфармацыя пра Наталія — гэта цытата неназванага ранейшага аўтара Еўсевія^[1] у якой распавядаецца пра святара III стагоддзя, які прыняў біскупства адапцыяністаў^[2], якіх у Рыме лічылі ерэтычнай групай. Неўзабаве Наталій пакаяўся і слёзна прасіў Папу Сефірына прыняць яго ў прычасце^[3][4].

Згодна з апавяданнямі, Наталій стаў кіраўніком гэтай хрысціянскай абшчыны дзякуючы ўплыву багасловаў Асклепіядота і Феадота Малодшага, вучняў Феадота Візантыйскага. Апошні Феадот быў адлучаны ад царквы ў 190 годзе Папам Віктарам I за свае вучэнні, і гэта выклікала раскол, хоць і невялікі, у Царкве. Феадот, гандляр скурай і знаўца грэчаскай культуры, сцвярджаў, што Ісус спачатку быў звычайным чалавекам, у якім Логос, Бог або Мудрасць Божая, жылі «як у храме», як гэта было з Майсеем і прарокамі. Ісус падчас свайго хрышчэння атрымаў боскую ласку або ўсынаўленне (dynamis) і такім чынам стаў гэтак жа боскім, яго боскасць была ніжэйшай за боскасць Айца (Бога або Логоса). Гэта вучэнне, якое называлася дынамічным манархізмам, было адначасова эбіяністычным і адхоцыянісцкім.

Глядзіце таксама

• Папскі канклаў