Падляшскае ваяводства (1513—1795)

Падляшскае ваяводства (лац.: Palatinatus Podlachiae), таксама Падляшска-Берасцейскае і Наднарвенскае ваяводства^[1] — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў заходняй частцы Вялікага Княства Літоўскага (з 1569 года ў складзе Каралеўства Польскага). Цэнтрам ваяводства з’яўляўся горад Дарагічын.

Падляшскае ваяводства
Герб[d]
Краіна	Вялікае Княства Літоўскае  Карона Каралеўства Польскага
Уваходзіць у	Вялікае Княства Літоўскае (1513—1569) Малапольская правінцыя (1569—1795)
Адміністрацыйны цэнтр	Драгічын
Дата ўтварэння	29 жніўня 1513
Дата скасавання	1795
Кіраўнік	ваявода падляшскі
Насельніцтва	226 392 чал. (1790)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Падляшскае ваяводства.

Гербам ваяводства былі аб’яднаныя гербы: польскі і літоўскі — арол без кароны ў чырвоным полі і Пагоня.

Гісторыя

Герб ваяводства. 1555

• 29 жніўня 1513: вылучылася з Троцкага ваяводства; ахоплівала Падляшша (Дарагічынскі, Мельніцкі і Бельскі паветы) і Берасцейскую зямлю (Берасцейскі, Камянецкі і Кобрынскі паветы).
• 1565/66: на базе Берасцейскай зямлі ўтварылася аднайменнае ваяводства (імаверна, яшчэ раней гэтая тэрыторыя вярнулася ў склад Троцкага ваяводства).
• 1569: згодна з умовамі Люблінскай уніі перайшло пад уладу Каралеўства Польскага.
• 1795: у выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай спыніла сваё існаванне.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

Пасля адміністрацыйнай рэформы 1565—1566 гадоў ваяводства падзялялася на тры паветы — Дарагічынскі, Мельніцкі і Бельскі.

Ваяводскі соймік праводзіўся ў Дарагічыне, там жа склікалася паспалітае рушэнне. Павятовыя соймікі праходзілі ў Дарагічыне, Мельніку і Бельску. Мясцовая шляхта абірала двух дэпутатаў на вальны сойм Рэчы Паспалітай Абодвух Народаў.

Гл. таксама

• Ваяводы падляшскія