Паўночны алень

Паўночны алень (у Паўночнай Амерыцы — карыбу, лац. Rangifer tarandus) — парнакапытнае млекакормячае сямейства аленевых, адзіны прадстаўнік роду Паўночныя алені (Rangifer).

Паўночны алень
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Млекакормячыя Падклас:  Звяры Інфраклас:  Плацэнтарныя Надатрад:  Laurasiatheria Атрад:  Парнакапытныя Падатрад:  Жвачныя Сямейства:  Аленевыя Падсямейства:  Capreolinae Род:  Паўночныя алені (Rangifer) Від:  Паўночны алень
Міжнародная навуковая назва
Rangifer tarandus Linnaeus, 1758
Арэал
Паўночнаамерыканскі арэал      Еўразійскі арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 29742
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   180701 NCBI   9870 EOL   328653 FW   51308

Жыве ў паўночнай частцы Еўразіі і Паўночнай Амерыкі. Харчуецца травой і лішайнікамі, а таксама дробнымі млекакормячымі і птушкамі.

Паўночны алень у далёкім мінулым даў магчымасць чалавеку асвоіць Поўнач, у цяперашні час застаецца найважнейшым біялагічным рэсурсам для больш за дваццаці народаў Еўразіі і Паўночнай Амерыкі. Аб’ект палявання (з мэтай здабычы мяса і шкуры). У выніку прыручэння і адамашнення паўночнага аленя ўзнікла паўночнае аленяводства, гэта значыць развядзенне паўночных аленяў для атрымання мяса, шкур, малака і выкарыстання ў якасці ездавога і ўючнага транспарту^[1].