Карл Попер

Карл Раймунд По́пер (ням.: Karl Popper; 1902 — 19 верасня 1994) — аўстрыйскі філосаф. Шляхецкі чын Вялікабрытаніі.

Карл Попер
ням.: Karl Raimund Popper
Дата нараджэння	28 ліпеня 1902(1902-07-28)[1][2][…]
Месца нараджэння	Вена, Аўстра-Венгрыя[3][4][…]
Дата смерці	17 верасня 1994(1994-09-17)[5][6][…] (92 гады)
Месца смерці	Kenley[d], бора Кройдан[d], графства Вялікі Лондан, Вялікі Лондан[d], Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	mortuary Lainzer Friedhof[d]
Грамадзянства	Цыслейтанія  Аўстрыя[7]  Вялікабрытанія[8][7]
Бацька	Simon Siegmund Carl Popper[d][9][7]
Маці	Jenny Popper[d][9]
Жонка	Josefine Anna Henninger[d][10]
Род дзейнасці	філосаф, філосаф навукі, пісьменнік, выкладчык універсітэта, сацыёлаг, матэматык, настаўнік
Навуковая сфера	філасофія[4], эпістэмалогія, rationality[d], філасофія навукі[d][4], логіка, палітычная філасофія[d][11], сацыяльная філасофія[d], абиогенезис і квантавая механіка
Месца працы	Кентэрберыйскі ўніверсітэт[12] Лонданская школа эканомікі і палітычных навук[10] Кінгс-каледж[d] Лонданскі ўніверсітэт[10]
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Навуковае званне	прафесар акадэмік
Альма-матар	Венскі ўніверсітэт[10] Кембрыджскі ўніверсітэт Венскі ўніверсітэт (1928)[10]
Навуковы кіраўнік	Karl Bühler[d][13][10] і Moritz Schlick[d][13]
Вядомыя вучні	W. W. Bartley III[d], Imre Lakatos[d], Томас Сэмюэл Кун, Paul Feyerabend[d], Hubert Kiesewetter[d], David William Miller[d], John W. N. Watkins[d], Joseph Agassi[d] і Alan Musgrave[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Брытанская акадэмія[14] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі таварыства «Мон Пелерын»[d] Міжнародная акадэмія гісторыі навукі[d] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Прэміі	Памылка Lua у Модуль:WikidataSelectors на радку 577: attempt to index field 'datavalue' (a nil value).
Узнагароды	Памылка Lua у Модуль:WikidataSelectors на радку 577: attempt to index field 'datavalue' (a nil value).
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Зрабіў значны ўнёсак у філасофію, філасофію навукі. Прапанаваў тлумачэнне механізму развіцця навукі праз дэдукцыйнае абвяржэнне.

Асноўныя працы

• Адкрытае грамадства і яго ворагі. У 2 т. (Т. 1 — каст. 1942, Т. 2 — люты 1943; першы выхад на англ. мове — 1945). Класічная манаграфія па сацыяльнай філасофіі.
• Што такое дыялектыка? (1940). Класічная філасофская праца з крытыкай дыялектыкі, у т. л. яе марксісцкай трактоўкі.
• Жабрацтва гістарыцызму (1944, 1945). Праца па сацыяльнай філасофіі, крытыка марксісцкага гістарыцызму.
• Логіка навуковага даследавання (1933).
• Дапушчэнні і абвяржэнні (1963).
• Аб'ектыўнае веданне (1972).
• Эвалюцыйная тэорыя: Шляхі ў будучыню (1984).
• Свет схільнасцяў (1990).