Пітэр Дэніс Мічэл

Пітэр Дэніс Мічэл (англ.: Peter Dennis Mitchell; 29 верасня 1920, Мітчэм, Сурэй — 10 красавіка 1992, Бодмін, Корнуал) — англійскі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1978 года за адкрыццё хеміасматычнага механізму сінтэзу АТФ, аўтар ідэі механізму транспарту пратонаў пад назвай Q-цыкл^[4].

Пітэр Дэніс Мічэл
англ.: Peter Dennis Mitchell
Дата нараджэння	29 верасня 1920(1920-09-29)[1][2][…]
Месца нараджэння	Сурэй, Англія, Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі
Дата смерці	10 красавіка 1992(1992-04-10)[1][2][…] (71 год)
Месца смерці	Bodmin[d], Корнуал[d], Cornwall[d], Паўднёва-Заходняя Англія[d], Англія, Вялікабрытанія
Грамадзянства	Вялікабрытанія
Род дзейнасці	біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	біяхімія, Біяэнергетыка і малекулярная біялогія
Месца працы	Кембрыджскі ўніверсітэт Эдынбургскі ўніверсітэт The Glynn Research Foundation Limited[d]
Альма-матар	Кембрыджскі ўніверсітэт Каледж Ісуса[d] Queen's College[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Французская акадэмія навук[3] Нацыянальная акадэмія навук ЗША Эдынбургскае каралеўскае таварыства Society of General Microbiology[d] The Japanese Biochemical Society[d] Еўрапейская арганізацыя малекулярнай біялогіі[d] American Society for Biochemistry and Molecular Biology[d]
Узнагароды	член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] Rosenstiel Award[d] (1976) Feldberg Foundation[d] (1976) медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1978) Крунаўская лекцыя[d] (1987) медаль і прэмія Novartis[d] (1973)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Член Лонданскага каралеўскага таварыства (1974), замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1977), Французскай акадэміі навук (1989)^[5].

Біяграфія

Пітэр Мічэл нарадзіўся ў Мітчэме, Сурэе 29 верасня 1920 года^[6]. Бацька — Крыстафер Гібс Мічэл, дзяржаўны служачы, маці — Кейт Беатрыс Дораці (народжаная) Таплін. Пітэр Мічэл атрымаў адукацыю ў Каралеўскім каледжы (Тонтан) і каледжы Ісуса (Кембрыджскі ўніверсітэт), дзе навучаўся натуральным навуках са спецыялізацыяй ў вобласці біяхіміі.

У 1942 годзе ён пачаў даследчую працу на кафедры біяхіміі ў Кембрыджскім універсітэце. У пачатку 1951 года атрымаў ступень доктара філасофіі за вывучэнне механізму дзеяння пеніцыліна. У 1955 годзе ён быў запрошаны прафесарам Майклам Свонам для стварэння біяхімічнага даследчага падраздзялення на кафедры заалогіі Эдынбургскага ўніверсітэта, дзе ён быў прызначаны старшым лектарам у 1961 годзе. У 1963 годзе Мічэл быў вымушаны падаць у адстаўку па стане здароўя.

Навуковыя пошукі

Навуковыя інтарэсы звязаныя з вывучэннем накіраванасці біяхімічных рэакцый у прасторы адносна пэўных унутрыклеткавых арыенціраў. Аўтар хеміасматычнай тэорыі акісляльнага фасфаралявання, якая ляжыць у аснове біяэнергетыкі.

Узнагароды

• Медаль і прэмія Novartis (1973)
• Прэмія Разэнстыла (1976)
• Фонд Фельдберга (1976)
• Медаль сэра Ханса Крэбса (1978)
• Нобелеўская прэмія па хіміі (1978) «За ўклад у разуменне працэсу пераносу біялагічнай энергіі, зроблены дзякуючы стварэнню хеміасматычнай тэорыі»^[7]
• Медаль Коплі (1981)
• Крунаўская лекцыя (1987)

Зноскі

1. Peter Dennis Mitchell // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741'></a>
2. Peter Dennis Mitchell // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227'></a>
3. NNDB — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1373513'></a>
4. Peter D. Mitchell biography (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 сакавіка 2009. Праверана 26 кастрычніка 2021.
5. Les membres du passé dont le nom commence par M (фр.)
6. NNDB. Peter Mitchell Bio at NNDB (нявызн.). Праверана 23 сакавіка 2007.
7. Нобелеўская прэмія па хіміі 1978 года (нявызн.). Nobelprize.org. Архівавана з першакрыніцы 22 чэрвеня 2013. Праверана 27 ліпеня 2010. (англ.)