Русінскі алфавіт

Русі́нскі алфві́т (таксама русі́нская а́збука) — алфавіт русінскай мовы, у чатырох варыянтах мовы не з’яўляецца аднолькавым і адрозніваецца колькасцю і шэрагам літар.

Літара Назва IPA А а а /a/ Б б бы /b/ В в вы /v/ Г г гы /ɦ/ Ґ ґ ґы /g/ Д д ды /d/ Е е е /ɛ/ Є є є /jɛ/ Ё ё ё /jɔ/ Ж ж жы /ʐ/ З з зы /z/ І і[1] і /i/ Ї ї[2] ї /ji/ И и и /ɪ/ Ы ы[2] ы /ɨ/ Й й йы /j/ К к кы /k/ Л л лы /l/ М м мы /m/

Літара Назва IPA Н н ны /n/ О о о /ɔ/ П п пы /p/ Р р ры /r/ С с сы /s/ Т т ты /t/ У у у /u/ Ф ф фы /f/ Х х хы /x/ Ц ц цы /ts/ Ч ч чы /ʧ/ Ш ш шы /ʂ/ Щ щ щы /ʃʧ/ Ѣ ѣ їть /ji/,/i/ Ю ю ю /ju/ Я я я /ja/ Ь ь ірь Ъ ъ[2] ір

Русінскі альфавіт грунтуецца на «гражданцы», спрошчаным варыянце кірыліцы і звычайна мае 36 літар або менш. Лемкаўскі алфавіт адрозніваецца ад прэшаўскага тым, што не мае літар Ё і Ї. У ваяводзінскім алфавіце няма Ё, І, Ы і Ъ; И ужываецца перад Ї. Адзінага кадыфікаванага падкарпацкага варыянту няма. Алфавіт новых падручнікаў для русінскіх народных школ указваецца ў падручніку Надзеі Пячоры Русинськый язык. Адрозніваецца ад прэшаўскага алфавіта шэрагам літар (мяккі і цвёрды знакі стаяць перад Ю і Я). Акрамя таго, у ім ужываюцца літары Î і Ô, якія часткай алфавіта не лічацца. Для запісу агубленага галоснага пярэдняга шэрага (МФА [y]) звычайна выкарыстоўваюць літару Ӱ^[3].

Ѣ

Да 1945 года ў русінскім алфавіце існавала літара кірыліцы Ѣ (яць), якая цяпер ужываецца толькі ў царкоўнаславянскай мове.