Грыгорый Багаслоў

Грыго́рый Багасло́ў, ці Грыго́рый Назіянзі́н (329, Арыянз^[7] — 389, Арыянз) — грэчаскі паэт і празаік, царкоўны дзеяч і мысліцель, адзін з прадстаўнікоў патрыстыкі. Уваходзіць у лік Айцоў царквы, адзін з т.зв. вялікіх кападакійцаў.

Грыгорый Назіянзін
грэч. Γρηγόριος Ναζιανζηνός грэч. Γρηγόριος ο Νανζιανηνός
Дата нараджэння	329[1][2] ці 330[3][4]
Месца нараджэння	Арыянз[d], Cappadocia[d], Рымская імперыя або Nazianzus[d], Cappadocia[d], Рымская імперыя
Дата смерці	25 студзеня 389 ці 390[3][4]
Месца смерці	Арыянз[d], Cappadocia[d], Рымская імперыя або Nazianzus[d], Cappadocia[d], Рымская імперыя
Месца пахавання	Канстанцінопаль
Шануецца	у праваслаўнай і каталіцкай цэрквах
У ліку	свяціцеляў
Галоўная святыня	мошчы ў царкве святога Георгія ў Стамбуле
Дзень памяці	у праваслаўнай царкве — 25 студзеня і 30 студзеня (па юліянскаму календару) у Каталіцкай царкве — 2 студзеня
Працы	шматлікія багаслоўскія працы (245 пасланняў, 507 вершаў і 45 «Слоў»), барацьба з арыянствам
Альма-матар	Платонаўская Акадэмія[d]
Бацька	Gregory of Nazianzus the Elder[d]
Маці	Nonna of Nazianzus[d][5][6]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Шануецца ў ліку свяціцеляў. Дзень памяці ў Праваслаўнай царкве (па юліянскаму календару) 25 студзеня і 30 студзеня (Сабор трох свяціцеляў^[8]); у Рымска-каталіцкай царкве — 2 студзеня. Акрамя таго, Канстанцінопальская патрыярхія ў 2004 годзе ўстанавіла святкаванне 30 лістапада ў гонар перанясення з Рыма ў Стамбул мошчаў Грыгорыя Багаслова і Іаана Златавуста^[9].

Жыццё

Адукацыю па рыторыцы і філасофіі атрымаў у Афінах. З 379 г. епіскап артадаксальнай абшчыны ў Канстанцінопалі. У 381 г. старшынстваваў на Другім Усяленскім саборы, але ў скорым часе з-за інтрыг і смуты склаў з сябе сан епіскапа і вярнуўся на радзіму.

Погляды і літаратурная спадчына

Належаў да т. зв. кападакійскага гуртка, які пераносіў у тэалогію метады платонаўскай ідэалістычнай дыялектыкі. Аўтар твораў, прысвечаных абгрунтаванню хрысціянскага догмату пра Тройцу і накіраваных супраць арыянства, пропаведзей, пабудаваных па правілах рыторыкі, гімнаў, што ўвайшлі ў праваслаўныя песнапенні, аўтабіяграфічныя паэмы «Пра маё жыццё», «Пра мой лёс», «Пра пакуты маёй душы». У прозе вылучаюцца надмагільныя панегірыкі бацьку і Васілію Вялікаму.

Зноскі

1. of Nazianzus Saint Gregory // VIAF ID Праверана 9 кастрычніка 2017.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q54919'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19832964'></a>
2. St. Gregory of Nazianzus // hymnary.org — Calvin Theological Seminary, Christian Classics Ethereal Library.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q1079189'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q5024513'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q18206550'></a>
3. BeWeB Праверана 14 лютага 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q77541206'></a>
4. საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი — 2001. Праверана 21 сакавіка 2018.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q58357743'></a>
5. Нонна // Нарушевич — Ньютон — 1916. — Т. 28. — С. 826.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q44718635'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q43198952'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19190511'></a>
6. Нонна // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1897. — Т. XXI. — С. 333.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q23892936'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q24470490'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q602358'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q19908137'></a>
7. Каля горада Назіянза ў Малой Азіі.
8. «Тры Свяціцелі» («Тры Іерархі») — свята ў гонар Васілія Вялікага, Грыгорыя Багаслова і Іаанна Златавуста, якое святкуецца Праваслаўнаю царквою 12 лютага (30 студзеня па юліянскаму календару)
9. Fr. John Chrysavgis. The Ecumenical Patriarchate: A Brief Guide. The Order of St. Andrew the Apostle — NY, 2009. — P. 60.