Сант’яга Калатрава

Сант’яга Калатрава Вальс (нар. 28 ліпеня 1951, Бенімамет за 5 км ад Валенсіі) — іспанскі архітэктар.

Сант’яга Калатрава
Дата нараджэння	28 ліпеня 1951(1951-07-28)[1][2][…] (74 гады)
Месца нараджэння	Benimàmet[d], Poblados del Oeste[d], Валенсія, Валенсія[d], правінцыя Валенсія, аўтаномная супольнасць Валенсія, Іспанія
Грамадзянства	Іспанія[3]
Альма-матар	Швейцарская вышэйшая тэхнічная школа Цюрыха Валенсійскі політэхнічны ўніверсітэт
Член у	Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi[d] Каралеўская акадэмія прыгожых мастацтваў Сан-Фернанда[d] Шведская каралеўская акадэмія інжынерных навук[d] Académie d'architecture[d][4] Папская акадэмія літаратуры і прыгожых мастацтваў
Уплыў	Rafael Tamarit Pitarch[d]
Узнагароды	міжканфесійная ўзнагарода Джэймса Паркса Мортана[d] Medalla de Honor al Fomento de la Invención[d] (1993) European Prize for Architecture[d] (2015) Нацыянальная архітэктурная прэмія Іспаніі[d] (2007) Gran Cross of the Order of James I the Conqueror[d] (2008) Honorary doctor of the University of Liège[d] (2010) ганаровы доктар Калумбійскага ўніверсітэта[d] honorary doctorate of Technion[d] honorary doctor of the Aristotle University of Thessaloniki[d] ганаровы грамадзянін Льежа[d] (2010) ганаровы доктар Лундскага ўніверсітэта[d] Q36509068? (2006) ганаровы доктар Тэль-Авіўскага ўніверсітэта[d] Eugene McDermott Award in the Arts at MIT[d] (2005) Вышэйшы знак узнагароды Жэнералітата Валенсіі[d] (2005)
calatrava.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

З 8-гадовага ўзросту наведваў мастацкую школу. Скончыў архітэктурны факультэт Політэхнічнага ўніверсітэта Валенсіі (1973), дыпломная праца была прысвечана забудове горада. У 1975—1980 гадах вучыўся ў Федэральным тэхналагічным інстытуце ў Цюрыху, у 1981 годзе абараніў дысертацыю, адначасова працуючы выкладчыкам. У 1981 г. адкрыў у Цюрыху сваю першую студыю, тады ж Калатрава абраў гэты Цюрых месцам свайго сталага жыхарства. Выконваў невялікія заказы на архітэктурныя праекты і ўдзельнічаў у розных конкурсах.

Заказы

У 1983 годзе Калатрава атрымаў першы вялікі заказ: праектаванне чыгуначнага вакзала ў прыгарадзе Цюрыха. У 1986 годзе спраектаваў мост «9 кастрычніка» ў Валенсіі, што паклала пачатак цэлай серыі праектаў мастоў па ўсім свеце. У 1989 годзе адкрыў студыю ў Парыжы, працуючы над праектаваннем чыгуначнага вакзала Ліёнскага аэрапорта. У 1991 годзе адкрыў яшчэ адзін офіс, у родным горадзе — Валенсіі. Рэалізаваў вялікую колькасць праектаў, міжнароднае прызнанне Калатравы выйшла за межы Еўропы і дасягнула Амерыкі. Адным з першых амерыканскіх праектаў стала рэканструкцыя Музея мастацтваў у Мілуокі.

Чэрпае натхненне ў прыродзе, яго працы жывыя, цэласныя і рухомыя, за гэта яго параўноўваюць з вялікім Антоніа Гаўдзі. Яркім прыкладам сінтэзу жалеза, бетону, арганічных формаў і чалавечага генія служыць жылы будынак у Мальмё (Швецыя) пад назвай «Павернутае тулава». У 2005 годзе на архітэктурнай выставе ў Канах гэта тварэнне Калатравы атрымала прыз за лепшы жылы будынак у свеце. Яго правобразам стала скульптура самога архітэктара, якая ўяўляе сабой фігуру чалавека, які рыхтуецца да кідання дыска. Тэма чалавечага цела прысутнічае ў шматлікіх працах Калатравы. Праект чыгуначнага вакзала ў Люцэрне суправаджаецца эскізам ляжалачага выгнутага жаночага цела, а эскізам вежы для алімпійскага агню ў Барселоне быў малюнак чалавека, што стаіць на каленах і трымае ў сагнутых руках чашку.

Яшчэ адным выдатным тварэннем Калатравы з’яўляецца Алімпійскі комплекс у Афінах, пабудаваны для Алімпіяды 2004 года ў Грэцыі. Дзівіць сваёй веліччу і арыгінальнасцю яго нядаўна адкрыты Планетарый у Валенсіі. У апошні час Калатрава шмат працуе ў ЗША і асабліва ў Нью-Ёрку.

Прэміі

• 1987, Лаўрэат Прэміі імя Аўгустэ Перэт Міжнароднага саюзу архітэктараў.
• Атрымаў вялікую колькасць прэмій і ўзнагарод, сярод якіх вылучаюцца:
  • Прэмія Прынца Астурыйскага ў вобласці мастацтва (1999)
  • Прэмія асацыяцыі забудоўшчыкаў Манхэтэна (май 2006)
  • Іспанская нацыянальная прэмія ў вобласці архітэктуры (2007).

Асабістае жыццё

Асабістае жыццё Калатравы публіцы невядомае. Нягледзячы на сусветную славу, Калатраву ніколі не ўбачыш на экране тэлевізара, не проста адшукаць у Сеціве яго фатаграфіі. Іспанцы не пазнаюць яго пры сустрэчы, напрыклад, у метро. У Калатравы няма вадзіцельскіх правоў, таму ён часта карыстаецца грамадскім транспартам. Размаўляе, апроч іспанскай, на 5 мовах (англійскай, французскай, нямецкай, італьянскай, шведскай), яго жонка — шведка, сам Калатрава з’яўляецца прыкладам «грамадзяніна свету».

Зноскі

1. abART Праверана 1 красавіка 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q107456632'></a>
2. Calatrava, Santiago // SIKART — 2006. Праверана 18 чэрвеня 2021.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q683543'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q2256716'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q135273871'></a>
3. Museum of Modern Art online collection Праверана 4 снежня 2019.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q73268604'></a>
4. http://academie-architecture.fr/academiciens/ Праверана 27 красавіка 2017.