Спаса-Праабражэнская царква (Міронім)

Спаса-Праабражэнская царква — праваслаўны храм у вёсцы Міронім Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Знаходзіцца на паўднёвай ускраіне вёскі.

Праваслаўны храм
Спаса-Праабражэнская царква
52°56′46,85″ пн. ш. 25°25′56,66″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Вёска	Міронім
Канфесія	Праваслаўе
Епархія	Пінская і Лунінецкая
Благачынне	Івацэвіцкае
Архітэктурны стыль	рэтраспектыўна-рускі
Будаўнік	Леанард Аўгусцінавіч Кржыжаноўскі
Архітэктар	Г. М. Меер
Будаўніцтва	1866—1869 гады
Статус	Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 113Г000313шыфр 113Г000313
Стан	дзейнічае
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Спаса-Праабражэнская царква.

Гісторыя

Пабудавана ў 1866—1869 гадах з бутавага каменю і цэглы на месцы драўлянай царквы 1752 года^[1]. Праект складзены 15 верасня 1865 года архітэктарам Г. М. Меерам^[2]. Будаўніцтвам храма кіраваў грамадзянскі інжынер Леанард Кржыжаноўскі^[2].

У 1894 годзе прыхаджане на свае ахвяраванні паставілі вакол храма мураваную агароджу з брамай, над аркай якой абраз «Спас Нерукатворны».

Архітэктура

Праект царквы аўтарства Г. Меера

Помнік архітэктуры рэтраспектыўна-рускага стылю. Чатырохчасткавая падоўжна-восевая аб’ёмна-прасторавая кампазіцыя царквы складаецца з трох’яруснай (васьмярык на 2 чацверыках) званіцы, прамавугольнай у плане трапезнай, кубападобнага са скошанымі вугламі асноўнага аб’ёму, пяціграннай апсіды. У сілуэце храма дамінуюць цыбулепадобныя купалы на шатры званіцы і гранёным барабане над васьмісхільным пакатым дахам асноўнага аб’ёму. Ніжні і верхні ярусы званіцы акаймаваны паясамі трохвугольных франтончыкаў. Галоўны ўваход вырашаны шырокім арачным парталам.

Каларыстычнае рашэнне заснавана на спалучэнні паліхромнай бутавай муроўкі сцен з атынкаванымі элементамі архітэктурнага дэкору, які ўключае вуглавыя лапаткі, плоскія з руставанымі імпастамі ліштвы арачных аконных праёмаў, карнізы і цягі, філёнгавы цокаль.

Малітоўная зала перакрыта парусным скляпеннем. Алтарная частка вылучана трох’ярусным драўляным іканастасам, спраектаваным ў 1868 годзе архітэктарам Кржыжаноўскім^[3].

Зноскі

1. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі ў г. Гродна, ф. 97, воп. 1, спр. 13, арк. 2.
2. Кулагин А. Н. Архивные сведения о гродненских зодчих XIX — начала XX веков // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 23. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2017. — С. 47—49
3. Нацыянальны гістарычны архіў Беларусі ў г. Гродна ф. 97, воп. 1, спр. 13, арк. 49.