Спірытуалізм

Спірытуалі́зм^[1] (ад лац.: spiritualis — духоўны) — філасофскі кірунак, згодна з якім (у супрацьлегласць матэрыялізму) дух разглядаецца ў якасці першаасновы рэчаіснасці, асобай бесцялеснай субстанцыі, што існуе па-за матэрыяй і незалежна ад яе.

У якасці філасофскага тэрміна спірытуалізм уведзены ва ўжыванне французскім філосафам XIX стагоддзя Вікторам Кузэнам^[1]. У далейшым так сталі называць шэраг італьянскіх і французскіх філасофскіх школ XIX—XX стагоддзяў.

Сярод прадстаўнікоў спірытуалізму: Готфрыд Лейбніц, Джордж Берклі, Эмануэль Сведэнборг, Анры Бергсон, Густаў Тэйхмюлекр, Шарль Рэнуўўе, Антоніа Разміні-Сербаці, Эміль Бутру і інш.

Зноскі

1. БелЭн 2002.