Спіс прэзідэнтаў Партугаліі

Спіс прэзідэнтаў Партугальскай Рэспублікі пачынаючы з рэвалюцыі 5 кастрычніка 1910 года, пасля якой у краіне быў усталяваны рэспубліканскі лад, уключае 20 глаў дзяржаў.

Прэзідэнт Партугаліі
Афіцыйны сцяг Прэзідэнта Партугаліі
Пасаду займае Марселу Рэбелу ды Соза з 9 сакавіка 2016 года
Узначальвае	Партугалію
Першы на пасадзе	Жаакін Тэафілу Фернандэш Брага Мануэл Жазэ ды Арыяга Брун да Сілвейра і Пейрэлонгэ

У гэты спіс уваходзяць не толькі тыя, хто прынёс прысягу ў якасці прэзідэнта Партугаліі, але таксама тыя, хто фактычна выконваў функцыі кіраўніка дзяржавы: Тэафілу Брага — быў прэзідэнтам часовага ўрада пасля рэспубліканскага дзяржаўнага перавароту; Сідоніу Паіш, Жазэ Мендыш Кабесадаш, Мануэл ды Алівейра Гоміш да Кошта — кіраўніка рэвалюцыйных часовых урадаў. Тэафіла Брага быў першым і адзіным прэзідэнтам часовага ўрада, і таму не лічыцца першым прэзідэнтам, хоць ён затым працаваў кіраўніком дзяржавы і быў другім прэзідэнтам Партугаліі пасля адстаўкі Мануэла ды Арыягі.

Цяперашні прэзідэнт Партугаліі — Марселу Рэбелу ды Соза, які перамог на прэзідэнцкіх выбарах 2016 года.

Спіс

	Няма партыі
	Партугальская рэспубліканская партыя
	Дэмакратычная партыя
	Нацыянальная рэспубліканская партыя
	Эвалюцыянісцкая рэспубліканская партыя/Ліберальная рэспубліканская партыя
	Нацыянальны саюз/Народнае нацыянальнае дзеянне
	Партыя дэмакратычнага абнаўлення
	Сацыялістычная партыя
	Сацыял-дэмакратычная партыя

#	Прэзідэнт		Арыгінальнае імя	Пачатак паўнамоцтваў	Канец паўнамоцтваў	Партыя
Часовы ўрад рэспублікі (1910—1911)
-		Жаакін Тэафілу Фернандэш Брага[заўв 1][1]	Joaquim Teófilo Fernandes Braga	5 кастрычніка 1910	24 жніўня 1911	Рэспубліканская
Першая рэспубліка (1911—1926)
1		Мануэл Жазэ ды Арыяга Брун да Сілвейра і Пейрэлонгэ[2]	Manuel José de Arriaga Brum da Silveira	24 жніўня 1911	26 мая 1915 года[А]	Рэспубліканская затым Дэмакратычная
2		Жаакін Тэафілу Фернандэш Брага[1]	Joaquim Teófilo Fernandes Braga	29 мая 1915	5 жніўня 1915	Дэмакратычная
3		Бернардыну Луіш Машаду Гімарайш[3]	Bernardino Luis Machado Guimarães	6 жніўня 1915	5 снежня 1917 года[П]	Дэмакратычная
4		Сідоніу Бернардыну Кардозу да Сілва Паіш[заўв 2][4]	Sidónio Bernardino da Silva Pais	28 красавіка 1918	14 снежня 1918 года[З]	Нацыянальная рэспубліканская
5		Жуан ду Канту і Каштру да Сілва Антуніш[заўв 3][5]	João do Canto e Castro Silva Antunes	14 снежня 1918	5 кастрычніка 1919	Нацыянальная рэспубліканская
6		Антоніу Жазэ ды Алмейда[6]	António José de Almeida	5 кастрычніка 1919	5 кастрычніка 1923	Эвалюцыянісцкая рэспубліканская затым Ліберальная рэспубліканская
7		Мануэл Тэйшэйра Гоміш[7]	Manuel Teixeira Gomes	6 кастрычніка 1923	11 снежня 1925 года[А]	Дэмакратычная
8		Бернардыну Луіш Машаду Гімарайш[3]	Bernardino Luis Machado Guimarães	11 снежня 1925	31 мая 1926 года[П]	Дэмакратычная
Нацыянальная дыктатура (1926—1932)
9		Жазэ Мендыш Кабесадаш Жуніяр[заўв 4][8]	José Mendes Cabeçadas Júnior	31 мая 1926	17 чэрвеня 1926 года[П]	Ваенны афіцэр
10		Мануэл ды Алівейра Гоміш да Кошта[заўв 4][9]	Manuel de Oliveira Gomes da Costa	17 чэрвеня 1926	9 ліпеня 1926 года[П]	Ваенны афіцэр
Новая дзяржава (1932—1974)
11		Антоніу Ошкар Фрагозу Кармона[заўв 4][заўв 5][10]	António Óscar de Fragoso Carmona	9 ліпеня 1926	18 красавіка 1951 года[Н]	Ваенны афіцэр з 1932 года — Нацыянальны саюз
-		Антоніу ды Алівейра Салазар[заўв 6]	António de Oliveira Salazar	18 красавіка 1951	21 ліпеня 1951	Нацыянальны саюз
12		Франсішку Іжыну Кравейру Лопіш[11]	Francisco Higino Craveiro Lopes	21 ліпеня 1951	9 жніўня 1958	Нацыянальны саюз
13		Амерыку ды Дэўш Рудрыгіш Тамаш[12]	Américo de Deus Rodrigues Tomás	9 жніўня 1958	25 красавіка 1974 года[П]	Нацыянальны саюз з 1968 года — Народнае нацыянальнае дзеянне
Трэцяя рэспубліка (з 1974 года)
14		Антоніу ды Себашцьян Рыбейру Спінола[заўв 7][13]	António Sebastião Ribeiro de Spinola	25 красавіка 1974	30 верасня 1974 [А]	Ваенны афіцэр
15		Франсішку да Кошта Гоміш[14]	Francisco Costa Gomes	30 верасня 1974	13 ліпеня 1976	Ваенны афіцэр
16		Антоніу душ Сантуш Рамалью Эаніш[15]	António dos Santos Ramalho Eanes	14 ліпеня 1976	9 сакавіка 1986	Ваенны афіцэр затым Партыя дэмакратычнага абнаўлення
17		Марыу Алберту Нобрэ Лопіш Суарыш[16]	Mário Alberto Nobre Lopes Soares	9 сакавіка 1986	9 сакавіка 1996	Сацыялістычная партыя
18		Жоржы Фернанду Бранку ды Сампаю[17]	Jorge Fernando Branco de Sampaio	9 сакавіка 1996	9 сакавіка 2006	Сацыялістычная партыя
19		Анібал Антоніу Каваку Сілва[18]	Anibal Cavaco Silva	9 сакавіка 2006	9 сакавіка 2016	Сацыял-дэмакратычная партыя
20		Марселу Рэбелу ды Соза[19]	Anibal Cavaco Silva	9 сакавіка 2016		Сацыял-дэмакратычная партыя

• Датэрмінова спынілі свае паўнамоцтвы:

^[А] Сышоў у адстаўку.

^[П] Зрынуты ў выніку ваеннага перавароту.

^[З] Забіты.

^[Н] Натуральная смерць.

Храналагічная дыяграма

Гл. таксама

• Спіс кіраўнікоў Партугаліі
• Спіс прэм’ер-міністраў Партугаліі

Заўвагі

1. Тэафілу Брага быў прэзідэнтам часовага ўрада, дэ-факта кіраўніком урада і кіраўніком дзяржавы з часу рэспубліканскай рэвалюцыі 1910 года да выбараў першага прэзідэнта Партугаліі — Мануэла ды Арыягі.
2. Пасля ваеннага перавароту Сідоніу Паіш стаў прэзідэнтам рэвалюцыйнай хунты, а пазней прэм’ер-міністрам. Ён адмяніў пасаду прэзідэнта рэспублікі, абвясціўшы сябе кіраўніком дзяржавы на пасадзе прэм’ер-міністра. Быў забіты ў 1918 годзе.
3. Канту і Каштру быў кіраўніком савета міністраў пасля забойства Сідоніу Паіша з 14 па 16 снежня 1918 года, затым ён стаў часавым прэзідэнтам да выбараў Антоніу Жазэ ды Алмейды.
4. Мендыш Кабесадаш, Гоміш да Кошта і Фрагозу Кармона былі кіраўнікамі рэвалюцыйных часовых урадаў. Нягледзячы на тое, што іх па пасадзе не называліся «прэзідэнтамі», фактычна яны з’яўляліся кіраўнікамі дзяржавы.
5. Ошкар Кармона спачатку быў кіраўніком рэвалюцыйнага ўрада пасля ваеннага перавароту, які зрынуў Гоміша да Кошту, з 9 ліпеня па 16 лістапада 1926 года ён дэ-факта з’яўляўся кіраўніком дзяржавы. 16 лістапада 1926 года ён афіцыйна прыняў пасаду прэзідэнта рэспублікі. У 1932 годзе была абвешчана Новая дзяржава, а арганізаваны Антоніу ды Алівейрам Салазарам Нацыянальны саюз стаў адзінай дазволенай партыяй. А. Фрагозу Кармона ўступіў у партыю і быў яе кандыдатам на ўсіх выбарах (дэ-факта фіктыўных) да 1951 года, калі ён памёр.
6. Антоніу ды Алівейра Салазар часова заняў пасаду прэзідэнта пасля смерці А. Фрагозу Кармоны да выбараў Клавейру Лопіша.
7. Пасля рэвалюцыі гваздзікоў 25 красавіка 1974 года да 15 мая таго ж года Антоніу ды Спінола як кіраўнік Савета нацыянальнага выратавання быў дэ-факта кіраўніком дзяржавы і ўрада. З 15 мая Адэліну да Палма Карлуш стаў прэм’ер-міністрам, а Спінола афіцыйна стаў прэзідэнтам рэспублікі.