Станіслаў Антоні Бужынскі

Станіслаў Антоні Бужынскі (27 красавіка 1701 — 15 мая 1775) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Кашталян берасцейскі (1748—1752) і смаленскі (1752—1763).

Станіслаў Антоні Бужынскі
герб «Трыўдар»[d]
Кашталян смаленскі 1752 — 1763
Папярэднік	Казімір Несялоўскі
Пераемнік	Тадэвуш Бужынскі
Кашталян берасцейскі 1748 — 1752
Папярэднік	Стэфан Таркоўскі
Пераемнік	Ян Храптовіч
Нараджэнне	27 красавіка 1701(1701-04-27)[1][2]
Смерць	15 мая 1775(1775-05-15)[2] (74 гады) Вільня, Віленскі павет, Віленскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Бужынскія[d]
Бацька	Канстанцін Ваўжынец Бужынскі[d]
Маці	Гальшка з Бутлераў[d]
Жонка	Марыяна з Копцяў[d][1][2]
Дзеці	Тадэвуш Бужынскі
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Узнагароды

Біяграфія

Займаў пасады скарбніка смаленскага, старосты краснасельскага, з 1732 года інстыгатара (пракурора) літоўскага. З 1748 года кашталян берасцейскі, y 1752—1763 гадах кашталян смаленскі. Таксама быў паслом на соймы 1732, 1733 (выступаў на ім за абранне каралём Станіслава Ляшчынскага), 1738, 1740, 1744, 1746 гадоў; дэпутатам Трыбунала Вялікага Княства Літоўскага ў 1736 годзе.

Падтрымліваў Чартарыйскіх. Пасля смерці жонкі адмовіўся ад грамадскай дзейнасці, уступіў y ордэн езуітаў. Сабраў для апублікавання найважнейшыя пастановы соймаў Польшчы і Рэчы Паспалітай да сярэдзіны XVIII стагоддзя (выдадзены ў 1765 годзе яго сынам Тадэвушам Бужынскім).

У 1769 годзе быў адзначаны Ордэнам Белага Арла.