Сярэдні дзяцел

Дзяцел сярэдні (Dendrocopos medius) — птушка сямейства дзятлавых.

Сярэдні дзяцел
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Надклас:  Чацвераногія Клас:  Птушкі Падклас:  Нованёбныя Атрад:  Дзятлападобныя Сямейства:  Дзятлавыя Падсямейства:  Picinae Род:  Пярэстыя дзятлы Від:  Сярэдні дзяцел
Міжнародная навуковая назва
Dendrocopos medius Linnaeus, 1758
Сінонімы
Picoides medius
Арэал
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 141703
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   554046 NCBI   367942 EOL   1177522

Апісанне

Даўжыня цела 19-22 см, размах крылаў 34-42 см. Стракаты, у абодвух полаў чырвоная «шапачка» без чорнай абводкі (у самкі крыху меншая і больш светлая). Чорныя «вусы» вельмі вузкія і не даходзяць да асновы дзюбы, галава з бакоў белая. Спод цела белы з цёмнымі рыскамі на баках, паступова пераходзіць у пастэльна-чырванаватае падбрушша, на спіне дзве белыя плямы. Маладыя падобныя да самкі, але менш кантрасныя. Стукае даволі рэдка.

Пашырэнне

Арэал: Еўропа (акрамя Ірландыі, Брытанскіх астравоў, Пiрэнейскага паўвострава; сустракаецца толькі ў Галісiі), Каўказ, паўночная Турцыя, Іран. На Беларусі нешматлікі, распаўсюджаны на гнездаванні ў паўднёвай частцы краіны аселы і качуючы від.

Насяляе старыя лісцевыя або змяшаныя дрэвастоі з мноствам прасек і палян (часта паблізу лугоў і на ўскрайках лясоў), прырэчныя лясы, паркі, старыя лясы.

Асаблівасці біялогіі

Сярэдні дзяцел на паштовай марцы Беларусі. 2022

Гняздо ў дупле засыхаючага дрэва, радзей здаровага (часам займае дуплы пасля іншых дзятлаў). Подсціл з трэсак. Дыяметр адтуліны каля 5 см, глыбіня дупла — да 15-35 см.

Яйкі (5-6, часам 4-8) авальныя, амаль з аднолькавымі тупымі канцамі, белыя і бліскучыя. Памеры: 23х18 мм.

Падвіды

• D. m. medius — Заходняя, Цэнтральная Еўропа і паўднёвы ўсход Еўропы;
• D. m. caucasicus — ад поўначы Турцыі праз Каўказ да закаспійскіх раёнаў;
• D. m. anatoliae — Заходняя і Паўднёвая Азія, Малая Азія;
• D. m. sanctijohannis — паўднёвы захад Ірана, верагодна, Ірак.

Літаратура

• Птушкі Еўропы: Палявы вызначальнік / пад рэд. М. Нікіфарава. — Варшава: Навуковае выдавецтва ПНВ, 2000.