Сіндром хранічнай стомленасці

Сіндром хранічнай стомленасці (СХС, сіндром стамляльнасці пасля перанесенай віруснай хваробы, сіндром поствіруснай астэніі, імуннай дысфункцыі, дабраякасны міялгічны энцэфаламіэліт^[3]) — хвароба, характарызуецца працяглай стомленасцю, якая застаецца нават пасля працяглага адпачынку.

Сіндром хранічнай стомленасці
МКХ-10	G93.393.3
МКХ-10-КМ	G93.3 і R53.82
МКХ-9	780.71780.71
МКХ-9-КМ	780.71[1][2] і 780.79[2]
DiseasesDB	1645
MedlinePlus	001244
eMedicine	med/3392
MeSH	D015673

Узнікненне сіндрому хранічнай стомленасці звязана з развіццём неўрозу цэнтральных рэгуляторных цэнтраў вегетатыўнай нервовай сістэмы, абумоўленым прыгнётам дзейнасці зоны, якая адказвае за тармазныя працэсы.

Правакацыйныя фактары: незбалансаваная эмацыйна-інтэлектуальная нагрузка на шкоду фізічнай дзейнасці. У групе рызыкі знаходзяцца жыхары буйных гарадоў, прадпрымальнікі, людзі з павышанай адказнасцю пры выкананні працоўнай дзейнасці (медыцынскія работнікі, авіядыспетчэры, аператары чыгуначнага транспарту). Схіляльныя фактары: кепскае санітарна-экалагічнае становішча, хранічныя захворванні, у тым ліку і вірусныя інфекцыі. Асноўная сімптаматыка захворвання ў перыяды абвастрэння: узнікненне апатыі, дэпрэсіі, беспадстаўныя прыступы гневу, агрэсіі з частковай амнезіяй і інш.