Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Багдановіч.

Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі (руск.: Фома Осипович Богданович-Дворжецкий, польск.: Tomasz Bohdanowicz-Dworzecki; 1859, Віцебск — 1920, Масква) — архітэктар і выкладчык беларускага паходжання, які дзейнічаў за часамі Расійскай імперыі ў Маскве. Акадэмік Імператарскай Акадэміі мастацтваў.

Тамаш Восіпавіч Багдановіч-Дваржэцкі
Дата нараджэння	1859
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1920
Месца смерці	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР[d]
Грамадзянства	Расійская імперыя  РСФСР
Альма-матар	Імператарская Акадэмія мастацтваў
Месца працы	Імператарская Акадэмія мастацтваў Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства
Член у	Маскоўскае архітэктурнае таварыства[d]
Працаваў у гарадах	Масква і Самара
Уплыў на	Канстанцін Сцяпанавіч Мельнікаў
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

З роду Дваржэцкіх (Дварэцкіх)-Багдановічаў, нарадзіўся ў Віцебску. У 1879—1885 гадах вучыўся ў Імператарскай Акадэміі мастацтваў у Санкт-Пецярбургу. У 1882 годзе атрымаў узнагароды Акадэміі мастацтваў: вялікую і малую срэбныя медалі^[1]. У 1883 годзе скончыў курс навук Акадэміі мастацтваў. У 1884 годзе ўзнагароджаны залатым медалём за праграму «Праект мужчынскага манастыра» і ў 1885 годзе вялікім залатым медалём за праграму «Вялікакняжацкі палац у сталіцы». У 1885 годзе атрымаў званне класнага мастака архітэктуры 1-й ступені^[2], у тым жа годзе быў адпраўлены за граніцу Расійскай імперыі як пенсіянер Акадэміі мастацтваў. Быў у Венецыі да 1890 года^[3][4].

Акадэмік архітэктуры з 1890 года, з 1892 года ад’юнкт-прафесар Акадэміі мастацтваў (звыш штату)^[2]. З 1893 года выкладаў у Маскоўскім вучылішчы жывапісу, скульптуры і дойлідства. Настаўнік архітэктара Канстанціна Мельнікава. З 1899 года быў сябрам Архітэктурна-тэхнічнай рады Будаўнічага адзела Маскоўскай гарадской управы^[5][6]. Уваходзіў у склад Конкурснага сходу Строганаўскага вучылішча^[7], быў захавальнікам мастацка-прамысловага музея пры вучылішчы^[8]. Сябра Маскоўскага архітэктурнага таварыства. Жыў ва ўва ўласнай гарадской сядзібе на Малым Уласьеўскім завулку, 8^[9].

У 1901 годзе ўзнагароджаны ордэнам Святога Станіслава 3-й ступені^[10].

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі 1917 года ўваходзіў у склад Тэхнічнай рады Будаўнічага аддзела Савета раённых дум Масквы, кіраваў VI і VII раёнамі^[11].

Праекты і пабудовы

Масква

Архікафедральны сабор Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў Маскве

• Віндаўскі (Рыжскі) вакзал (назіранне за будаўніцтвам, паводле праекта Станіслава Бржазоўскага). Рыжская плошча, 2 (1897—1902)
• Помнік Аляксандру II (удзел у будаўніцтве, паводле праекта Аляксандра Памяранцава)^[12]. Прэчысценская набярэжная (1900—1912, знесены ў 1918)
• Дом бясплатных кватэр імя Бахрушыных для ўдоў і сірот (сумесна з Карлам Гіпіусам). Сафійская набярэжная, 28 (1902)
• Каталіцкі Архікафедральны сабор Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Дзевы Марыі. Малая Грузінская вуліца, 27/13 (1911)^[13]
• Уласная гарадская сядзіба. Малы Уласьеўскі завулак, 8

Іншыя гарады

Касцёл у Самары

• Праект біржы Адэсы (сумесна з Аляксеем Трамбіцкім, 1896)^[14]
• Каталіцкі касцёл Сэрца Ісуса. Самара (1902—1906)^[15]