Тапаграфія

Тапагра́фія^[1][2] (стар.-грэч.: τόπος — месца і γράφω — пішу) — навуковая дысцыпліна, якая вывучае метады малюнка становішча, формы і памераў прыродных і сацыяльна-эканамічных элементаў мясцовасці на аснове здымачных работ (наземных, з паветра або з космасу) і стварэння на іх аснове тапаграфічных карт і планаў.

Прыклад тапаграфічнай карты з гарызанталямі (лініямі роўных вышынь).

Тапаграфія можа разглядацца і як самастойны профіль картаграфіі, які вывучае праблемы картаграфавання тэрыторый, і як профіль геадэзіі, прысвечаны пытанням правядзення вымярэнняў для вызначэння геаметрычных характарыстык аб’ектаў на зямной паверхні.

У сферу інтарэсаў тапаграфіі ўваходзяць пытанні зместу тапаграфічных карт, методыкі іх складання і абнаўлення, пытанні іх дакладнасці і класіфікацыі, а таксама атрымання з іх рознай інфармацыі аб мясцовасці.

Зноскі

1. БелЭн 2002.
2. Курловіч М. М. 1993.